LIVE
უსმინე პირდაპირ ეთერს

რა არის კრიზისი და როგორი უნდა იყოს კორპორაციული ღირებულებები კრიზისის დროს – FM ქოუჩი

37

რეპუტაცია ნებისმიერი ორგანიზაციისთვის მნიშვნელოვანია. რეპუტაციას აყალიბებენ საკვანძო ფაქტორები. როგორ უნდა შეიქმნას ორგანიზაციამ კარგი რეპუტაცია და როგორ უნდა მართოთ ორგანიზაციული კრიზისები – გადაცემის “FM ქოუჩის”  სტუმარია, ტრენერი გიორგი კალატოზიშვილი.

რა ფაქტორები აყალიბებენ ორგანიზაციის რეპუტაციას?

რეპუტაცია CIPR-ის (Charter Institute Public Relations) განმარტებით, არის ის „თუ რას აკეთებთ თქვენ და რას ფიქრობენ თქვენზე სხვები“. როგორც წესი, ორგანიზაცია ბევრ რამეს აკეთებს, ამიტომ რეპუტაციის ჩამოყალიბება გულისხმობს კომპლექსურ მუშაობას.

საკვანძო ფაქტორები, რომლებიც აყალიბებენ რეპუტაციის შეიძლება მარტივად განისაზღვროს, როგორც შიდა, ასევე,  გარე ფაქტორები. შიდა ფაქტორებია მართვისა და მმართველობის ხარისხი და დონე, წარმოებული პროდუქციის ხარისხი, სოციალური პასუხისმგებლობა და გარემოს დაცვა, საქმიანობის გამჭირვალობა და სანდოობა, კორპორაციული ფილოსოფია და კულტურა, ორგანიზაციის ხელმძღვანელთა იმიჯი, თანამშრომლების ქცევა და კომპეტენცია. გარე ფაქტორებს რაც შეეხება, უდაოდ უნდა ვახსენოთ კომპანიის შეფასება მას-მედიაში, ზოგადად საზოგადოებასთან კომუნიკაცია და უკუკავშირის დონე. არანაკლებ მნიშვნელოვანია იმ დარგის რეპუტაცია, რომელშიც იმყოფება ორგანიზაცია და, რა თქმა უნდა, ქვეყნის რეპუტაცია მთლიანობაში. უამრავი რამ შეიძლება იქმნებოდეს ავტორიტარულ ქვეყნებშიც, მაგრამ ქვეყნის იმიჯი დიდ გავლენას მოახდენს ცალკეული სუბიექტების საქმიანობაზე თუ მათ შეფასებაზე გარე პირების მხრიდან.

ზემოხსენებული ყველა ფაქტორი ახდენს გავლენას კორპორაციული რეპუტაციის ფორმირებაზე. შესაბამისად, კორპორაციული რეპუტაციის მართვა-დაყვანა ხდება იმ ფაქტორების კონტროლამდე, რომელთა კომბინაცია განაპირობებს მის ჩამოყალიბებას.

რატომ არის მნიშვნელოვანი რეპუტაცია?

რეპუტაცია აგებულია ნდობაზე. რეპუტაცია არ არსებობს გამოცდილების გარეშე. შესაბამისად, ნებისმიერი ორგანიზაცია ცდილობს ეს გამოცდილება იყოს დადებითი. სწორი მუშაობის შედეგად კარგი რეპუტაცია განაპირობებს ორგანიზაციის პროდუქტისა თუ მომსახურეობის მიმართ მეტ ნდობას. დადებითი იმიჯისა და რეპუტაციის მქონე კომპანიის საკომუნიკაციო აქტივობა კი უდაოდ უფრო ეფექტიანი და წარმატებული იქნება. ნებისმიერ შემთხვევაში გასათვალისწინებელია ის ფაქტი, რომ კრიზისის დროს ასეთი ორგანიზაციისადმი საზოგადოება უფრო ლმობიერია. კარგი რეპუტაციის მქონე კომპანია იზიდავს მაღალკვალიფიციურ კადრს მაშინ, როდესაც ასეთი რეპუტაციის არმქონე ორგანიზაციიდან მუდმივად ხდება ღირებული კადრის გადინება. მაგალითად, იმ ქვეყნებში, რომლებშიც რეპუტაცია ორგანიზაციის ძირითადი საზომია, მომხმარებლების ნაწილი არჩევანს გააკეთებდნენ სხვა ბრენდზე თუ გაიგებდნენ, რომ მათ მიერ მოხმარებული პროდუქციის მწარმოებელი ბრენდი ცუდად ექცევა თანამშრომლებს, ზიანს აყენებს გარემოს, ან წარმოების დროს ეწევა ბავშვების ექსპლუატაციას. ამ მხრივ საქართველოშიც შეიმჩნევა დადებითი ტენდენცია – მომხმარებელი ირჩევს იმ კომპანიას, რომელიც უფრო მეტ პასუხისმგებლობას იჩენს მასთან მიმართებაში.

რა უნარ-ჩვევებია საჭირო რეპუტაციის სამართავად?

სხარტი და ანალიტიკური აზროვნება, ერთდროულად რამდენიმე ამოცანაზე მუშაობის უნარი, სტრესგამძლეობა, სტრატეგიული ხედვა, ეფექტური კომუნიკაციის უნარი, პრიორიტეტების განსაზღვრის უნარი და ამ პრიორიტეტების მართვა დროში.

რა არის კრიზისი და როგორი უნდა იყოს კორპორაციული ღირებულებები კრიზისის დროს?

სტანდარტულად აღნიშნავენ იმას, რომ კრიზისი ისეთი მოვლენაა, რომელიც ხელს უშლის ორგანიზაციის ნორმალურ ფუნქციონირებას და რომლის დროსაც საფრთხე ექმნება რეპუტაციას, კრიზისი გარდატეხის ეტაპია, როდესაც ორგანიზაცია ან ამაგრებს საკუთარ პოზიციას, ან კარგავს მას საბოლოოდ. რეალურად კრიზისი PR-ში – ეს არის არა ის, თუ რა მოხდა  რეალურად, არამედ ის, თუ რა ხდება საზოგადოების აზრით. ეს არის სწორედ კარდინალური განსხვავება კრიზისულ მენეჯმენტსა და კრიზისულ კომუნიკაციებს შორის. პირველს საქმე აქვს რეალობასთან და მენეჯმენტი გულისხმობს ყველა რისკ ფაქტორის გამოვლენას და მასზე მყისიერ რეაგირებას, რათა მოახდინოს კრიზისის პრევენცია, ხოლო კრიზისული კომუნიკაციები მეტწილად რეალობის აღქმის შეცვლას გულისხმობს.

რა როლს თამაშობს კორპორაციული ღირებულებები და ფასეულობები კრიზისის დროს?

როდის იწყება ორგანიზაციის კორპორაციული ღირებულებების შეფასება? იმ მომენტიდან, როდესაც საზოგადოება უფრო მეტ კითხვას სვამს ორგანიზაციაზე და არა მასში განვითარებულ მოვლენებზე. ეს მოსაზრება წერია თითქმის ყველა სახელმძღვანელოში. არსებობს დაბალი და მაღალი მოლოდინი, რომელიც გააჩნია საზოგადოებას კომპანიასთან მიმართებაში კრიზისის დროს, ესენია პასუხისმგებლობა და ვალდებულება. ეს ის ორი თანმიმდევრული მაჩვენებელია, რომლის გამოხატვასაც ელის მთელი საზოგადოება, განსაკუთრებით კრიზისის დროს. ისინი ელიან ორგანიზაციისგან, როგორც კრიზისის წარმოქმნის მიზეზისგან, პასუხისმგებლობის გამოვლენას და ნაკისრი ვალდებულებების შესრულებას, რომელიც არ უნდა იყოს ყალბი ავანსი მათ თვალში. პასუხისმგებლობას იმაზე, რაც მოხდა და ვალდებულებას ზიანის შემცირებაზე და მოვლენების გამოსწორებაზე.

როგორ ვმართოთ კრიზისი?

ოლპორტის და პოსტმენის აზრით, „ობიექტური ინფორმაციის არარსებობის შემთხვევაში, ადამიანები ახდენენ მოვლენების განვითარების პროგნოზირებას საკუთარი სუბიექტური შეგრძნებების საფუძველზე“. აქედან გამომდინარე ობიექტური მონაცემების არსებობის შემთხვევაში ადამიანები შესძლებენ საკუთარი სუბიექტური აღქმის იგნორირებას. კრიზისის დროს PR სპეციალისტს ევალება მოახდინოს ორგანიზაციის ღირებულებების შესაბამისობაში მოყვანა და საზოგადოებრივ ინტერესებთან შესაბამისობაში მოიყვანოს კომპანიის ინტერესები. შესაბამისად, მისი როლია მოახდინოს ორგანიზაციის ადაპტირება. მოკლედ რომ ვთქვათ, PR სპეციალისტი უნდა იყოს საკვანძო კომუნიკატორი, რომელმაც უნდა უთხრას საზოგადოებას თუ რას აკეთებს კომპანია კრიზისის ლოკალიზებისთვის იმ შემთხვევაში თუ ვერ ახერხებთ კრიზისის აღმოფხვრას. კრიზისის დროს, როგორც წესი, საინფორმაციო ზომები მეტწილად ხარისხობრივია, ვიდრე რაოდენობრივი. როცა ვრცელდება ინფორმაცია, მით უფრო ნეგატიური, ორგანიზაციას საერთოდ არ სურს, რომ ინფორმაცია გავრცელდეს,  არამედ სურს ვრცელდებოდეს მხოლოდ ფაქტები. თუ კომუნიკაციას არ მოჰყვა შესაბამისი აქტივობა, ყველაფერი ეს იქონიებს ბუმერანგის ეფექტს. სამწუხაროდ, ძალიან ბევრი ორგანიზაცია ზღუდავს კომუნიკაციას სამიზნე ჯგუფებთან იმის ნაცვლად, რომ გააუმჯობესოს მათთან უკუკავშირი. განსაკუთრებით შეიმჩნევა ეს მანკიერი ტენდენცია ზოგიერთი საჯარო უწყების კომუნიკაციაში.

გადაცემის ჩანაწერი:

გაზიარება
გაზიარება

კომენტარები