ნინი ბადურაშვილმა fortuna.ge-სთან ვრცელ ინტერვიუში საქმიან და პირად მხარეზე ისაუბრა. ჟურნალისტის კითხვაზე, როგორ უყურებს სიყვარულს 34 წლის ასაკში, ნინიმ ასე უპასუხა:
ამ პანდემიის დროს ბევრმა გადააფასა რაღაცები. მეც ამ ადამიანების რიცხვში ვარ. ახლა ვარ ძალიან კარგად, საკუთარ თავთან ასეთ ჰარმონიაში არასდროს ვყოფილვარ. 34 წლის ვარ და ძალიან მაგარი ასაკია. საკუთარი თავის სხვანაირად შეფასება იწყება 30 წლის მერე. წლების განმავლობაში არასწორი ადამიანები შემოვუშვი ცხოვრებაში, შეიძლება, რაღაც გამოცდილება მომცეს, მაგრამ საბოლოოდ, არაფერში მჭირდებოდნენ. არასწორი ურთიერთობებისა და დამოკიდებულებების მქონე ადამიანების სწორად შეფასებას ვცდილობ. მე ვარ უფრო მიმნდობი ადამიანი, ეს ჩემი, ალბათ, კარგი მხარეც არის და ცუდიც. სხვანაირად დავფიქრდი ამაზე. ბევრი სათავისოდ მიყენებდა. ეს ჩემთვის წარმოუდგენელი იყო, მაგრამ მივხვდი, რომ ის ადამიანები, რომლებიც მოვუშვი ახლოს, არ უნდა მომეშვა. არ არიან ისინი ის ადამიანები, რომლებიც ჩემ გვერდით უნდა იყვნენ. მათი ზრახვები არ იყო წრფელი, რაც შენ გაზიანებს, მას კი ბევრ რამეს ჰმატებს.
გარდა იმისა, რომ დავმშვიდდი, სხვა რაღაცებისგან ვიღებ სიამოვნებას, მაგალითად, ჩემი პროფესიისგან. დადგა დრო, კონცერტი, ახალი სიმღერები გავაკეთო. საკუთარ თავთან ბევრი რამ გავარკვიე.
ერთი ვიცი, რომ ჩემი საქმის გარეშე ვერანაირად ვიქნები. ვერ მოხდება ის, რომ ოჯახი შევქმნა და სახლში დავჯდე. არ ვარ ასეთი ტიპაჟი. ძალიან მინდა, შევქმნა მეორე ოჯახი. ჯერ არავინ შემყვარებია და არ ვფიქრობ, რომ მას უნდა დავუკავშირო ჩემი ცხოვრება. ყველამ იცის, რომ ერთხელ გავთხოვდი და გავშორდი. მეორედ აღარ მინდა, რომ ეს მოხდეს ჩემს ცხოვრებაში. ბავშვსაც ტრავმას აყენებ ამ გაშორებით. თუკი მეორედ შევქმნი ოჯახს, უნდა მოხდეს ძალიან გააზრებულად, ნაფიქრად და ძალიან დიდი სიყვარულით. აუცილებლად მოხდება, დარწმუნებული ვარ, მაგრამ ეს უნდა იყოს საბოლოო. ალბათ, შევქმნი ოჯახს, მაგრამ პირველ რიგში, ძალიან დიდი სიყვარულით. მინდა შვილები გავაჩინო. გარდა ამ ყველაფერისა, მინდა მქონდეს ჩემი საქმე და მაქვს ბიზნესიდეებიც. იცი, კიდევ რას მივხვდი? რაშიც დიდ ენერგიას ჩადებ, ის აუცილებლად გამოდის. ყოველ შემთხვევაში, ჩემთან ასეა. მე იღბლიანიც ვარ და შრომასაც ვდებ.
თბილისში ასე ხუმრობდნენ ადრე, ყოველ მეორე ბიჭს ნინი ბადურაშვილი უყვარდაო. შეიძლება, ასეთ დამოკიდებულებას გაეთამამებინე. ახლა სიყვარულს როგორ უყურებ?
რა თქმა უნდა, როცა 19-20 წლის ხარ, თავში გიქრის და გგონია, რომ ყოველთვის ასე იქნება. ამას დაიწუნებ, სხვა გეყოლება. სხვათა შორის, ეს შეფასება პირველად გავიგე, თუმცა ვიცი, რომ სკოლაში თუ უნივერსიტეტში ბევრს ვუყვარდი და მოვწონდი, ამით აღფრთოვანებული და აჟიტირებული არასდროს ვყოფილვარ. არასდროს შემიფერებია, რომ ბევრი თაყვანისმცემელი მყავდა. რაც ვიყავი, ის დავრჩი. ყოველთვის მაინც გრძნობა იყო მთავარი. პრაგმატული აზროვნება კარგია, შესაძლოა ვიღაცებს გაუმართლათ და ცხოვრება კარგად დაალაგეს. მთავარი არის ის, რომ მე ადამიანი უნდა მომეწონოს, უნდა გაჩნდეს ქიმია, უნდა მომინდეს მასთან ერთად ცხოვრება.
გადაფასებას რაც შეეხება, შესაძლოა, ის ემოციები, რაც ბავშვობაში იყო, აღარ არის და ბევრ საკითხს ტრაგიკულად არ უდგები, უფრო მეტად გონებით აფასებ, თუმცა ბოლომდე მაინც არ გამომდის. ვერ გეტყვი, რომ შორსმჭვრეტელი ვარ და რაღაცას გავთვლი. მაგრამ აქამდე მხოლოდ ემოციაზე ვიყავი დამოკიდებული. ამას, ალბათ, აღარ გავაკეთებ. მხოლოდ ემოციით აღარ შევაფასებ და აღარ დავიწყებ ურთიერთობას. ყველამ რაღაც დაგიტოვა, მაგრამ რაღაცებიც არ იყო საჭირო და არც ვიღაცები, რომლებმაც პრინციპში, დამაზარალეს. ბევრ იმედგაცრუებას როცა ნახავ, ვიღაცები ისეთები არ გამოდგებიან, როგორებადაც თავს გაჩვენებენ, რომ შენთან ქულები დაიწერონ, მერე ნამდვილად ბევრი რამის გადაფასების დრო დგება. ამას ახლა მივხვდი. სწორედ ამას ვამბობდი და ვეცდები, რომ ასეთი ხალხი ახლოს არ მოვუშვა, რომელიც ცდილობს, შენ გამოგიყენოს თავის საკეთილდღეოდ.
