„ერთი რამ უნდა ვიცოდეთ: ქართველი ერი ეძებს გმირს ბაზალეთის ტბის ძირას და ეგ გმირი დაიბადება, დაიბადება სწორედ ამ საშინელებაში. იმედი მაქვს, ეს გმირი მალე გამოჩნდება“, – ამის შესახებ ვასო აბაშიძის სახელობის ახალი თეატრის სამხატვრო ხელმძღვანელმა, დავით დოიაშვილმა განაცხადა და მიმდინარე პროცესში თეატრალური საზოგადოების როლზე ისაუბრა.
ტელეკომპანია „ფორმულას“ ეთერში რეჟისორმა ქვეყანაში მიმდინარე მოვლენებზე ისაუბრა, მათ შორის, ახალი თეატრის ულტიმატუმზე, რომელიც მათ ხელისუფლებას დაკავებული მსახიობის, ანდრო ჭიჭინაძის გამო წაუყენეს.
დოიაშვილის თქმით, ახალი თეატრი ულტიმატუმის შეუსრულებლობის შემთხვევაში, მოქმედებაზე გადავა. როგორც რეჟისორმა აღნიშნა, თეატრი ამ დრომდე პასიური იყო, ახლა კი გეგმავს, აქტიურ მოქმედებაზე გადავიდეს:
„მოვითხოვთ ანდრო ჭიჭინაძისა და სხვა პოლიტპატიმრების გამოშვებას, არაუგვიანეს 20 იანვრისა – არ გათვალისწინების შემთხვევაში ნახავთ, რეალურად რა ძალა აქვს ხელოვნებას“ – დავით დოიაშვილი
ამის შესახებ ვასო აბაშიძის სახელობის ახალი თეატრის სამხატვრო ხელმძღვანელმა დავით დოიაშვილმა, თეატრის წინ გამართულ პრესკონფერენციაზე განაცხადა.
„რასაკვირველია, ეს ულტიმატუმია, თავისთავად ცხადია იმიტომ, რომ ჩვენ მივეცით დრო [ხელისუფლებას] და ვამბობთ, რომ წამმზომი ჩართულია, ამაზე რეაგირება, ძალიან ჩქარა უნდა მოხდეს.
თუმცაღა, ვთვლი, რომ დღეს რაც ხდება, ეს არის ნორმალური და სწორი რეაქცია იმაზე, რაც მოხდა გუშინ. ეს როგორც ორჯერ ორი ოთხი ისეა და რა ეგონათ, რას ფიქრობდნენ, რომ ხალხი ასე გაჩერდებოდა და შეძლებდნენ თავისუფლად სიარულს, გადაადგილებას და რეაქცია არ ექნებოდათ?
თავისთავად ამაზე რეაქცია იქნებოდა, ამიტომაც ის, რასაც დღეს ჩვენ ვიღებთ და ჯერჯერობით, სამწუხაროდ, ჩვენ ვართ რეჟიმში, როდესაც დღის წესრიგს ისინი აკეთებენ და ჩვენ ამაზე ვრეაგირებთ.
ამიტომაც ვამბობთ, რომ ჩვენ პირადად, ახალი თეატრი ვიყავით პასივში, გადავალთ აქტიურ მოქმედებაზე, შეიძლება დღის წესრიგი შევქმნათ და ისინი დაგვეწიონ, ვნახოთ რა იქნება“, – განაცხადა დათო დოიაშვილმა.
რაც შეეხება კითხვას მომდევნო ეტაპზე „რას უნდა ველოდოთ თქვენი და თქვენი კოლეგების შემდგომი რეაგირების კუთხით?“ – დოიაშვილმა შემდეგნაირად უპასუხა?
„რაც შეეხება შიშებს, რა თქმა უნდა, ჩვენ გვეშინია, არ ვართ გმირები, პირიქით, მოვხვდით ისეთ დროში, სადაც გვინდა, არ გვინდა, გვაიძულებენ რაღაც გავაკეთოთ. ამიტომ, რასაკვირველია გვეშინია, მაგრამ ჩვენი ცხოვრება შედგება იმისგან, რომ ის შიშები, რომელიც გაქვს, გინდა არ გინდა, უნდა დავძლიოთ.
მხოლოდ ამაში შეიძლება, რომ ადამიანად შედგე, როცა შეგიძლია ის შიშები გადალახო, თან ზურგს უკან სიმართლე გიმაგრებს, მაშინ საერთოდ ადვილია და შენს თავთან სრულ ჰარმონიაში ხარ.
ჩვენ ეს სიმართლე ზურგს გვიმაგრებს იმიტომ, რომ ანდრო ჭიჭინაძე [ამ შემთხვევაში ჩვენ ანდრო ჭიჭინაძეზე ვაპელირებთ, მაგრამ ეს ეხება აბსოლუტურად ყველა პოლიტპატიმარს] მე ვიცნობ ანდროს და შემიძლია თავდებად დავუდგე.
აღმოჩნდა, რომ არა მხოლოდ მე შემიძლია დავუდგე, არამედ მთელ დასს და სახელოვნებო სივრცეს და როცა 2 ათას კაცს და მთელ საქართველოს ეუბნებიან, რომ არ ვარსებობთ, ვერ გვხედავენ, მაგრამ 2 ათას კაცს ეუბნებიან, რომ თქვენი სფეროც არ არსებობს, არამც თუ ჩვენ ვარსებობთ.
ამის შემდეგ, უბრალოდ სხვა გზას არ გვიტოვებენ გარდა იმისა, რომ გადავიდეთ მოქმედებაზე. რაც შეეხება მოქმედებას, რასაკვირველია, ეს იქნება მშვიდობიანი, მაგრამ ყოველ შემთხვევაში, იქნება ისეთი, რაც მათ დღის წესრიგს არევს, ამის გარანტიას ვაძლევ,“ – აღნიშნა რეჟისორმა და ასევე უპასუხა კითხვას, რომელიც ამ სფეროს [თეატრის] აქტიურობის საფუძველს ეხებოდა.
„ჩემი აზრით, თეატრი, რომელიც ცოტათი მაინც არ უსწრებს დროს და იმ პრობლემებზე არ ლაპარაკობს, რომელიც ხვალ იქნება ან დღეს არის, მაგრამ შეუმჩნეველია, ის თეატრი საერთოდ არ ვიცი რა არის.
ამიტომაც, განსაკუთრებით ბოლო პერიოდში, როდესაც ეს პრობლემები, ჩვენთვის ძალიან თვალხილული და თვალნათელი იყო, ზუსტად თეატრებმა დაიწყეს ამ პრობლემებზე აქტიურად ყურადღების გამახვილება. დავიწყეთ ისეთი სპექტაკლების კეთება, რომ ამ თემებზე საუბარი შეგვძლებოდა.
ასეთი სპექტაკლები საკმაოდ მომძლავრდა და არამხოლოდ ჩემს თეატრში, არამედ სხვა თეატრებშიც. სწორედ ამის გამო გახდა რომ არ დაგიმალოთ, თეატრი ასე პოპულარული ბოლო 4 წლის განმავლობაში, როცა ფაქტობრივად, 4 წლის უკან ცარიელი იყო, დღეს კი თეატრების უმეტესობა დარბაზები გავსებულია.
ხოლო რაც შეეხება ჩვენს თეატრს, ბილეთები 2 და 3 თვით ადრე იყიდებოდა. ეს არის ის სათქმელი, რომელზეც ჩვენ გვინდა არ გვინდა, ვლაპარაკობდით, მაგრამ ისევ ვამბობ, დადგა დრო, როდესაც ეს სათქმელი სცენიდან წარმოუდგენელია, როდესაც მაყურებელი გავიდა გარეთ, არამც თუ ჩვენ.
ჩვენ მივყევით მაყურებელს და კიდევ ერთხელ ვაპელირებთ იმ პრობლემებს, რომელიც საერთოდ არ შეიძლება არსებობდეს. დღეს უკვე ისეთ სიტუაციაში ვართ, რომ გაოგნება გაოგნებაზე მოდის იმიტომ, რომ თუ მეგონა, რომ რაღაცას აქვს ზღვარი, აღმოჩნდა, რომ ამ ძალადობების მართლა საზღვარიც აღარ არსებობს.
ასე რომ, არ მგონია რომ ეს [რეაგირება] ნორმალურია, მე პირადად არ მაქვს უფლება, არ ვირეაგირო ამაზე, წინააღმდეგ შემთხვევაში, მე ხვალ არ მაქვს უფლება რამიდან მოვუწოდო მაყურებელს, ან რამეზე – თუნდაც, სიყვარულზე და პეპლებზე ველაპარაკო, არ მაქვს ამის უფლება და ისედაც არც არავინ მომისმენს.
ამიტომაც, ხელოვანები ამაზე რეაგირებენ და ეს აღიზიანებდათ. სწორედ ამიტომ მოხდა, რომ ნელ-ნელა ჩაიკეტნენ, თეატრში საერთოდ აღარ დადიოდნენ. მერე უკვე შემოგვითვალეს, რომ ეს ყველაფერი სასაცილოა, რომ თქვენ ვინ ხართ.
ბოლოს უკვე ხომ ნახეთ სადამდე მივიდნენ, რომ საერთოდ სფერო არ ვარსებობთ თურმე და არ ვჩანვართ. კი ბატონო, არ ვჩანვართ, არც ეგ არის პრობლემა, ამიტომაც მივეცით ულტიმატუმი 20-მდე [იანვრამდე], 20-ის შემდეგ დავიწყებთ რეაგირებას,“ – თქვა რეჟისორმა.
„რეაგირება იმ ხალხშიცაა, ვინც სისტემის წინააღმდეგ არ გამოდის, მაგრამ ანდრო ჭიჭინაძის შემთხვევაში, თითქოს ეს შეიცვალა“, – ამ კითხვაზე დოიაშვილმა ასე უპასუხა:
„არ ვიცი, როგორ უნდა ვთქვა, მაგრამ ანდრო ჭიჭინაძე აღმოჩნდა ის სუსტი რგოლი, ალბათ იმიტომ, რომ ეს არის ბიჭი, რომელსაც არანაირი პოლიტიკური წარსული არ ჰქონია. რომელიც არის სუფთა, არაჩვეულებრივი ბიჭი და რომელიც მეგობრობდა აქეთ მხარესთან, იქეთ მხარესთან და საერთოდაც ყველასთან.
ვინც იცნობს, ყველამ იცის, უბრალოდ რა სულის მატარებელია ანდრო ჭიჭინაძე. ასეთ ახალგაზრდებს, პირიქით, სახელმწიფო უნდა მიუთითოს, როგორ შეიძლება ამ ასაკში, თავისი პროფესიით, დაუღალავი შრომით, არაჩვეულებრივი მიდრეკილებით, ნიჭიერებით დაიმკვიდრო ადგილი. პირიქით, ასეთი ადამიანები სანიმუშო უნდა გავხადოთ.
იმიტომ, რომ ახალგაზრდებს ჰქონდეთ, აი მე ხვალ შემიძლია ეს გავაკეთო, რომ ეს რწმენა ჩავუნერგოთ. სწორედ ამიტომაა, რომ ანდრო ჭიჭინაძის გარშემო ხმას ვერავინ ვერ იღებს და ვერც ამოიღებს. ერთი, რომ მათ არანაირი დამამტკიცებელი საბუთი არ აქვთ, რაც გამოჩნდა კიდეც, კიდევ 2 თვე მოითხოვეს, რომ იქნებ რამე შეთითხნონ, მაგრამ რასაკვირველია, ვერაფერს ვერ შეთითხნიან.
ამიტომაც არის, რომ იქითა მხარეც, აქეთა მხარეც ერთ რამეზე თანხმდება, რომ ხო, ეს ბიჭი არ შეიძლება ყოფილიყო დაჭერილი. ამ შემთხვევაში, ანდრო ხდება კრებითი სახე ამ პოლიტპატიმრების…
სურათი რომ ვნახე იმ პატარა ბავშვების, რომელიც გისოსებიდან ეძებდა თავის მშობლებს, მოვიდნენ თუ არა სასამართლოზე, ამაზე ტრაგიკული რა უნდა იყოს? ეს ხომ ხატის სურათია, რომელიც ყველას მეხსიერებაში დარჩება, ეს ხომ სახეა რაღაცის. ამიტომ, ეს ის საკითხია, რომელზეც უძლურები არიან და ვერ კამათობენ“, – განაცხადა დათო დოიაშვილმა.
მოსამართლეებთან დაკავშირებით, გუშინ საღამოს განვითარებული მოვლენების შეფასებისას კი დოიაშვილმა თქვა, რომ ეს ყველაფერი ყველა ზღვარს გადასულია:
ერთადერთი, რაც შემიძლია ნამდვილად გითხრათ, როგორც ხატება ქართველისთვის, რომელიც [მივაქციოთ ყურადღება] ყოველთვის იყო დედა და მაგალითად ქართლის, რომელზეც ხატება არსებობს.
ჩემთვის მაგალითად ის სტუმარი, რომელიც გყავდათ – ლიკა გუნცაძე [ანდრო ჭიჭინაძის დედა] არის სწორედ ასეთი სანიმუშო მაგალითი და მინდა მადლობა გადავუხადო ასეთი შვილის გაზრდისთვის, მადლობა იმ პოზიციისთვის, რაც აქვს, მადლობა იმისთვის, რომ კი, ეშინია, მაგრამ არ ეშინია.
ხოლო, რაც შეეხება დანარჩენს, ის რაც ხდება, ამაზე არც მინდა საუბარი, ჯოჯოხეთია უბრალოდ და მგონია, რომ ესეც ჩვენი სახადია და უნდა გავიაროთ, მაგრამ ერთი რამ უნდა ვიცოდეთ: ქართველი ერი ეძებს გმირს ბაზალეთის ტბის ძირას და ეგ გმირი დაიბადება, დაიბადება სწორედ ამ საშინელებაში.
იმედი მაქვს, ეს გმირი მალე გამოჩნდება ან ქართველი ხალხი შეიძლება ეს გმირი იყოს და არ იყოს ერთი და იყოს კრებითი სახე. ყოველ შემთხვევაში, ამ ყველაფერს ისინი პასუხს გასცემენ, ესაა ჩემი აზრი.“ – აღნიშნა დათო დოიაშვილმა
