დღეს, რეგულაციების არასაჭიროებაზე ხაზგასმაა ბოდვა და პრობლემა – ექიმი არჩილ მარშნია

ძალიან გახშირდა ”ჯოგური” (ვიცი რომ ცუდი თარგმანია, უბრალოდ უმეტესწილად ასე ხმარობენ და ამ სტატუსშიც ამ ტერმინს გამოვიყენებ, მომიტევეთ ამერთხელ) იმუნიტეტის ცნების ფრიალი, არასწორი ინტერპრეტაციით, თითქოს, ეს არის უტყუარი და მარტივად მიღწევადი მოვლენა, ყველაფერი ნათელია და ჩვენ (და არამარტო) ქვეყანაში რეგულაციები არ გვჭირდება.

რათქმაუნდა ეს ასე არ არის და შევეცდები ავხსნა, თუ რატომ არ არის ასე.

‘ჯოგური’ იმუნიტეტი გულისხმობს, რომელიმე ინფექციური დაავადების მიმართ მოსახლეობის უმეტესობაში არსებულ იმუნიტეტს.

პრინციპი მარტივია, უმეტესობას თუ ექნება იმუნიტეტი – გავრცელება შემცირდება.

შესაბამისად ჯანდაცვა აღარ გადაიტვირთება და მოსახლეობის მოწყვლადი ჯგუფები (მოხუცები, ბავშვები, ქრონიკული დაავადებების მქონე ადამიანები და ა.შ.) იქნებიან დაცული, ინფექციით გამოწვეული სასიკვდილო გართულებებისგან (ეს უკანასკნელი და მთავარი ამბავი, რითაც ფასობს ჯოგური იმუნიტეტის არსი, ხშირად ‘შემთხვევით’ ავიწყდებათ ხოლმე).

ამ ყველაფრის მიღწევა ხდება ვაქცინით, იმ მარტივი მიზეზის გამო, რომ ვაქცინა იმუნიტეტს გვძენს ავადობის გარეშე ანუ მოსახლეობის უმეტესობა იმუნიტეტს იღებს ვაქცინით, ანუ არ ავადდება, აანუ არც ავრცელებს ინფექციას და ასე ვიღებთ ჯანდაცვის გადატვირთვის პრევენციას, მოწყვლადი ჯგუფების დაცვასთან ერთად.

ვაქცინის გარეშე ჯოგური იმუნიტეტი იგივეა რაც ბუნებრივი გადარჩევა, მეტი არაფერი.

ასე რომ, შეგიძლიათ აღარ იყოთ ხოლმე პოლიტკორექტულები და როდესაც ჯოგური იმუნიტეტის შესახებ მტკიცებით ფორმაში საუბრობთ, ‘რა საჭიროა წესები და შეზღუდვები, ჯოგურს უნდა მივაწვეთ’, ‘კარგია რომ ინფიცირება იზრდება ჯოგური იმუნიტეტი მალე გვექნება’ (თუ რაღაც ეგეთი ‘სიბრძნეები’), პირდაპირ თქვით – ვინც მოკვდება მოკვდება, დანარჩენებმა გავაგრძელოთ ცხოვრებაო. ნუ წვალობთ.

ჯოგური იმუნიტეტის ვაქცინის გარეშე, ბუნებრივად მიღწევისთვის, ისე, რომ არ მივიღოთ ჯანდაცვის სისტემის გადატვირთვა და ასევე დავიცვათ მოწყვლადი ჯგუფები, შესაძლებელია შემდეგი სამი პუნქტის სრულყოფილი(!) დაცვით:

– ინფექციის გადატანის შემდეგ უნდა რჩებოდეს მყარი(!) და ხანგრძლივი(!) იმუნიტეტი (რომ არ მოხდეს რეინფიცირება);

– ინფექცია უნდა გავრცელდეს კონტროლირებულად და დროში გაწელილად (რომ არ გადაიტვირთოს ჯანდაცვა და სააავადმყოფოები);

– მოწყვლადი ჯგუფები საგულდაგულოდ და ეფექტურად უნდა გადავმალოთ ამ პერიოდის განმავლობაში.

ჯოგური იმუნიტეტის მიღწევისთვის მოსახლეობის 70% – 90% (უხეშად რომ ვთქვათ) უნდა იყოს იმუნიტეტის მატარებელი (ან ინფექციაგადატანილი, ან ვაქცინირებული).

COVID19-ზე დათვლილია და ასე თუ ისე ყველა თანხმდება, რომ მოსახლეობის (დაახლოებით) 67% უნდა იყოს იმუნიტეტის მატარებელი, რომ შეიქმნას ეს ჩვენი ნანატრი ჯოგური იმუნიტეტი.

ქრონიკული დაავადებების გავრცელება საქართველოში 2017 წლის მონაცემებით:

ქრონიკული რესპირაციული დაავადებების დიაგნოზით რეგისტრირებულია – 100 000-მდე პაციენტი. (დინამიკა მზარდია);

გულ-სისხლძარღვთა დაავადებების გავრცელება 60 წელს ზევით 60%. მისი წილი საერთო სიკვდილიანობაში თითქმის 62%-ია. (დინამიკა მზარდია);

შაქრიანი დიაბეტის დიაგნოზით რეგისტრირებული იყო 90 599 პაციენტი. ხოლო დიაბეტის საერთაშორისო ფედერაციის მე-8 გამოცემის ატლასის მონაცემებით საქართველოში სავარაუდოდ 232000 (163500-368500) ადამიანია შაქრიანი დიაბეტით დაავადებული. (დინამიკა მზარდია); და ა.შ.

ყველა ქრონიკული დაავადების მოძებნა დამეზარა.

დავუბრუნდეთ ჯოგურ იმუნიტეტს და ახლა მოდი გადავხედოთ თუ რა ვიცით, ზემოთ ჩამოთვლილი ბუნებრივი* ჯოგური იმუნიტეტისთვის აუცილებელი სამი პუნქტიდან, კოვიდ19-ს მიმართებაში:

– რამდენად მყარი და ხანგრძლივია იმუნიტეტი კოვიდ19-ს გადატანის შემდეგ? – ამაზე უტყუარი და ზუსტი პასუხი დღეს არ არსებობს. არ ვიცით.

თუმცა არის თეორიები რომლითაც შეიძლება ვიმსჯელოთ:

– მაგალითად, SARS-1-ს მიმართ ყალიბდება იმუნიტეტი მინიმუმ 2 წელი (ზოგ შემთხვევაში 12 წელიც, თუმცა დროთა განმავლობაში ანტისხეულები კარგავენ ეფექტურობას და მათი ტიტრი არ იყო სტაბილური ხანგრძლივ დროში).

– მხოლოდ ერთეული შემთხვევებია (ჩინეთი, ს. კორეა) დაფიქსირებული კოვიდ19-ს რენფიცირების და ჯერ გაურკვეველია რა ხდება, ამით მსჯელობა არ შეიძლება.

– ძალიან მწირია ინფორმაცია იმის შესახებ, იქნება თუ არა ეფექტური სხვა კორონავირუსების გადატანის შემდეგ მიღებული იმუნური პასუხი, კოვდ19-ს წინააღმდეგ.

– ამის პარალელურად კი, სულ ახლახანს ჟურნალ Nature-ში გამოქვეყნდა კვლევა, რომელიც ამბობს, რომ სეზონური კორონავირუსების მიმართ იმუნიტეტი ხანმოკლეა და რეინფიცირება ხდება დაახლოებით 12 თვეში.

– როგორ გავრცელდეს ინფექცია კონტროლირებულად? – ჰმ.. ამისთვის საჭიროა… guess what?! რეგულაციები და მაღალი სამოქალაქო თვითშეგნება (სამოქალაქო პასუხისმგებლობის როლი პანდემიის მართვაში იხ ამ ვიდეოში –> https://bit.ly/3iJb8O1 ).

რაც მთავარია, გავრცელების დროში გაწელვა, იმუნიტეტის ხანგრძლივობას არ უნდა აჭარბებდეს, რეინფექციები რომ არ დაიწყოს.

– როგორ გადავმალოთ მოწყვლადი ჯგუფები ისე, რომ მთელი ამ პერიოდის განმავლობაში მათთან ვირუსი არ გავრცელდეს? – არ ვიცი. ეჭვი მაქვს არც არავინ იცის ეგ, როგორც მინიმუმ არავის არ გამოუვიდა.

ამიტომ დღეს, ამ მონაცემებით და ცოდნით, ბუნებრივად ჩამოყალიბებული ჯოგური იმუნიტეტის იმედად ყოფნა და მასზე მტკიცებით საუბარი, არის ნონსენსი როგორც საქართველოსთვის, ისე მთელი მსოფლიოსთვის.

თუმცა!

მოდი დავუშვათ(!), რომ კოვიდ19-ს მიმართ იმუნიტეტი რჩება 2-3 წელი, კაი 3!;

-ისიც დავუშვათ(!) რომ სხვა სეზონური კორონავირუსებისგან მიღებული იმუნიტეტი ეფექტურია მის წინააღმდეგ;

-და ისიც დავუშვათ(!) რომ T უჯრედოვანი პასუხი (b უჯრედები გამოიმუშავებენ ანტისხეულებს რომელიც ებრძვიან ვირუსს უჯრედში მოხვედრამდე, T უჯრედები კი უკვე დაინფიცირებულ უჯრედზე ებრძვის ვირუსს) რომელიც ლაბორატორიულად ინახა, კლინიკურადაც მუშაობს და ეგრეა ვთქვათ;

დავუშვათ(!) რომ ყველაფერი ასე იდეალურად დაემთხვა და გამართლდა.

ამ დაშვებების(!) გარდა გავიხსენოთ რა ვიცით ინფექციის მიმდინარეობაზე:

– 80% მსუბუქი ან ასიმპტომურია, 20% სჭირდება ჰოსპიტალიზაცია(WHO);

– 40% ასიმპტომურია (CDC);

– საქართველოში 87% არის მსუბუქი და საშუალო სიმძიმის, 11% შემთხვევებისა კი მძიმე (NCDC).

დამატებით მოდი კიდე გავამარტივოთ და დავუშვათ(!) მთელი შემთხვევების 11% არის მძიმე და მეტი არა. საშუალო სიმძიმესაც გავეშვათ, კრიტიკულსაც და სიკვდილიანობასაც (ვერ დავიწყებ აქ პოპულისტურ მანიპულაციებს, რო ჩააჯინდებიან ხოლმე სიკვდილიანობას და გრიპს ადარებენ, კოვიდ19-ს ძირითადი პრობლემა მიუხედავად იმისა რომ გრიპზე მეტ ადამიანს კლავს, სიკვდილიანობა არ არის).

ანუ საშუალო სიმძიმესაც გავანებეთ თავი, ვითომ იდეალურად ვმართავთ სახლში ან სასტუმროებში იზოლაციით და არ გაგვექცევა ვირუსი და დავუშვათ(!) მთლიანი შემთხვევების მხოლოდ 11%-ს სჭირდება ჰოპსპიტალიზაცია.

ახლა ამ დაშვებების მიხედვით, არარეალურად(!) გამარტივებული ვარაუდებით, შევიმუშავოთ რამდნიმე სცენარი საქართველოსთვის:

სცენარი #1:

– კოვიდის მიმართ მყარი იმუნიტეტი – 3 წელი (36 თვე);

– ჯოგური იმუნიტეტისთვის საკმარისი გავრცელება – არა 67%, არამედ 40%.

– ანუ დასაინფიცირებელი იქნება – 1,486,743 ადამიანი 36 თვის მანძილზე;

– აქედან 11% დასჭირდება ჰოსპიტალიზაცია – 163,541 პაციენტი;

– ანუ თვეში – 4,542 პაციენტი.

3 წლის განმავლობაში, ყოველ თვე 4,542 პაციენტს სად აწვენთ და ვინ უვლის?

– კოვიდის მიმართ მყარი იმუნიტეტი – 3 წელი (36 თვე);

– ჯოგური იმუნიტეტისთვის საკმარისი გავრცელება – არა 67%, არამედ 20%.

– ანუ დასაინფიცირებელი იქნება – 743,371 ადამიანი 36 თვის მანძილზე;

– აქედან 11% დასჭირდება ჰოსპიტალიზაცია – 81,770 პაციენტი;

– ანუ თვეში – 2,271 პაციენტი.

ამიტომ, ვინც ჯოგურ იმუნიტეტზე მტკიცებით ფორმაში გესაუბრებათ და პირდაპირ ან ირიბად რეკომენდაციებს გაძლევთ თან რეგულაციები არ გვინაო გმოძღვრავთ, ალბათ უბრალოდ ინტუიციური რწმენით გაჯერებულ ეგოს იფხანს.

საერთოდ მარტივია ეგოს ფხანით რეკომენდაციების გაცემა, მაშინ როცა 0 პასუხისმგებლობა გაქვს მხრებზე.

კიდევ ერთხელ ვიმეორებ, დღეს არსებული ინფორმაციით ამ თემაზე მტკიცებით და რეკომენდაციების ფორმაში საუბარი და ამით რეგულაციების არასაჭიროებაზე ხაზგასმაა ბოდვა და პრობლემა, თორე მსჯელობა და დისკუსია ყველაფერზე შეიძლება. ოცნებაც.

იმედიც შეიძლება მამენტ რავი.

იმედი ნუ მოგიშალოთ ღმერთმა”,-წერს ექიმი.