„ჩვენი ოთხეულიდან ცოცხალი მხოლოდ მე ვარ. ისინიც უსინათლოები იყვნენ და დღეს თითოეული ძალიან მაკლია… კი, იმ ღამესაც ოთხივე ვმღერით… მერე იმ არეულობაში კაბელი გაწყდა ჩვენი ხმა აღარ ისმოდა…“ – ასე იხსენებს 9 აპრილის სიმბოლოდ ქცეული ქალი, ლელა ვეფხვაძე ტრაგიკულ ღამეს.
ქალბატონი, რომელმაც თავისი 9 აპრილის ტრაგიკულ ღამეს სიმღერით, შეუპოვრად დახვდა რუსთაველის გამზირზე მოსულ რუსულ ჯარს, უკვე 30 წელია, რაც თბილისის მეტროში მღერის.
ლელა ვეფხვაძე 9 აპრილის ღამის მძიმე წუთებს საინფორმაციო პორტალთან, „ამბები ჯი“ იხსენებს:
„უჰაერობისგან ვხვდებოდი, რომ გონებას ვაკარგავდი. მერე არ ვიცი, რა მოხდა, რაღაცნაირად ხალხი გაიფანტა, დაიშალა, ხელის ცეცებით კედელს გავყევი, ორიენტაცია არ მიჭირს და მაშინდელი მილიციელების ჯავშანჟილეტებს ვებღაუჭებოდი და ასე ხელით მივყვებოდი. მერე პირველ სკოლასა და პარლამენტის შენობას შორის ქუჩაზე გავედი. უნდა ჩავმხრჩვალიყავი, მაღალი ბორდიური იყო და ჩემი დის კივილი მომესმა – ლელაკო, მიშველეე! – ჩემი და განწირული ხმით ყვიროდა…
„საქართველოს დარდი და ტკივილი მუდამ ასეთი დიდებული სულის და გულის მქონე ადამიანების გულზე იწერებოდა” – ლელა და ნატალია ვეფხვაძეების მიერ შესრულებული „თბილისო”
შვილთან ერთად შესრულებულმა „თბილისომ” სოციალურ ქსელში დიდი მოწონება დაიმსახურა
უკვე ვგრძნობდით, რომ ვერ გავექცეოდით, პატარა გამხდარ გოგოებს რა შეგვეძლო?! მათ ვერ დავეხსნებოდით, ჯერ მარტო ჩვენი მხედველობიდან გამომდინარე და ასევე ემოციებიდან გამომდინარე. მერე ჩვენ წინ ბიჭებმა გაირბინეს, მათ გაეკიდნენ და ასე გადავრჩით… ერთმა ბიჭმა გვითხრა, მიწისქვეშა გადასავლელთან არ გაჩერდეთ, აქეთაც და იქითაც ჯარისკაცები არიანო და იმ მხარეს წავედით, საიდანაც ჩამოვედით… ბესიკის ქუჩას ავუყევით, სადაც რაღაც ავტობუსი იდგა, დარბეულ ხალხს აგროვებდა და მერე იმ ავტობუსმა უნივერსიტეტში გადაგვიყვანა. ცოტა ხანში გამოცხადდა, რომ მსხვერპლი იყო და გარდაცვლილები პროზექტურაში გადაჰყავდათ. მეგობრების ძებნა დავიწყეთ. პროზექტურაშიც ვიყავით, სადაც საოცარი ამბები ხდებოდა, ენით აუწერელი… ვისაც ვეძებდით, იქ არ აღმოჩნდა…
გვეუბნებოდნენ, რომ უსინათლოები დაიხოცნენო. ამან უფრო დამადარდიანა. არადა, ყველა მე წავიყვანე იმ ღამეს, ავიყოლიე. მათ რომ რამე მოსვლოდათ, თავს ვერ ვაპატიებდი. მათი ქმრებიც კი დავიყოლიე, რომ წამოსულიყვნენ. საბოლოოდ ყველანი გადავრჩით, მაგრამ მოწამლულები ვიყავით. ოთხივეს ცრემლდენა გვქონდა და ღებინების შეგრძნება… 2 კვირის მანძილზე არსად მივსულვართ, თითქოს გვერიდებოდა, ხალხი დაიხოცა და ჩვენ მოწამვლას ვჩიოდით.
9 აპრილის ტრაგედიიდან 36 წელი გავიდა
დარბევის შედეგად 21 ადამიანი დაიღუპა.
ამ ტრაგედიისას კარგი ის იყო, რომ ხალხისგან დიდი სითბო იგრძნობოდა, ყველა გვეფერებოდა… ბევრმა დაზარალებულის, „9 აპრილის“ მონაწილის სტატუსი მიიღო, მათ შორის ისეთებმა, საერთოდ რომ არ ყოფილან იქ… ჩვენ 9 აპრილის მონაწილის სტატუსი არ გვქონდა მაშინ. არადა, შევარდნაძის პერიოდში შუქის და გაზის გადასახადს არ იხდიდნენ. როცა 9 აპრილის კომიტეტს მივაკითხეთ, ჩვენც მოგვეხმარეთ-თქო. ცნობა მოგვიტანეთ, რომ 9 აპრილის მონაწილეები ხართო…“ – იხსენებს ლელა ვეფხვაძე.
„თავისუფლება, რომელზეც დღეს ვსაუბრობთ, ევროპულ ღირებულებებსა და დემოკრატიაზე – ამ ყველაფრის საფუძველი იმ გმირებმა ჩაყარეს, ვინც 1989 წლის 9 აპრილს ქუჩაში გამოვიდა“ – ნინო ზამბახიძე
„ათასობით მამაცი ადამიანი დაუპირისპირდა კონკრეტულ მტერს — რუსეთს, გაუძლო დარბევას, კომენდანტის საათს და ბევრი მათგანის სიცოცხლეც შეეწირა“
შეგახსენებთ, 9 აპრილის ტრაგედიიდან 36 წელი შესრულდა. 1989 წლის 9 აპრილს, გამთენიისას, საბჭოთა კავშირის შეიარაღებული ძალების ნაწილებმა თბილისის ცენტრში, პარლამენტის შენობასთან მშვიდობიანი საპროტესტო აქცია დაარბიეს, რასაც მსხვერპლი მოჰყვა. დარბევის შედეგად 21 ადამიანი დაიღუპა.
პარლამენტის წინ შეკრებილი ათასობით მოქალაქე დაუდგენელი შემადგენლობის გაზით მოიწამლა.
„ისტორია ყველაფერს დაარქმევს სახელს და ამას ქართველი ხალხის გამარჯვება ერქმევა“ – ნანა მახარაძე
1991 წლის 9 აპრილს მაშინდელმა უზენაესმა საბჭომ თარიღი საქართველოს სახელმწიფოებრივი დამოუკიდებლობის აღდგენის დღედ გამოაცხადა.
