მარიამ კუბლაშვილი პატარაობის ფოტოს აქვეყნებს და წერს, რომ სწორედ ასეთი პატარა იყო, როდესაც ერთ საბედისწერო ღამეს მამა გარდაეცვალა…
„ასეთი ვიყავი რომ დამტოვა. 30 წელი გავიდა იმ საბედისწერო ღამიდან… 1990 წლის 9 იანვარი ჩემი მომავლის ნგრევის საწყისი და ბედნიერი ბავშვობის დასასრული გახდა. მამის სიკვდილმა ჩემი მომავალი სრულად ყირამალა ამოტრიალა და არა მხოლოდ ჩემი… ბევრი ადამიანისთვის დასრულდა ფერადი და ყოვლისშემძლე ცხოვრება…
ამიტომ, სხვაგვარადად მძიმედ აღვიქვამ ობლის ბედს. ეს ცხოვრების თანდაყოლილი ნაკლია, სიმარტოვეა და უსუსურობაა. მართლა ვერ გავიგე დასასრული: ობლის კვერი ცხვა, ცხვა და გამოცხვაო თუ არ გამოცხვაო?“
