ტელეკომპანია „იმედის“ გადაცემაში „პრაიმშოუ“ მანიკა ასათიანმა საკუთარი შვილის ძიძის ისტორიაზე ისაუბრა. როგორც მან აღნიშნა, არ არის მარტივი სასურველი ძიძის მოძიება.
„გიო 2 თვის იყო ძიძა რომ მოვიყვანეთ სახლში. ძალიან კარგად მივიღე ეს ადამიანი, ისე შევხედე, როგორც ოჯახის წევრს, ვინაიდან ჩემთვის ყველაზე საყვარელი ადამიანი ვანდე.
ერთ დღეს ვაკის პარკიდან დაურეკეს ჩემს დას. როგორც აღმოშნდა, ჩემს მეგობარს ფოტოებიდან ჰქონდა ნანახი ჩემი შვილის ეტლი, წითელი ფერის და განსხვავებული მოდელის და დაამახსოვრდა.
„ჩემი და მეუბნება არ შეგეშინდეს, გიო ვაკის პარკში ხომ არ არისო“.
მაშინ ჩემი შვილი 4 თვის იყო. ახლაც ვნერვიულობ, ამ ამბავს რომ ვიხსენებ… ბავშვი ისე ტირისო, ლამის კრუნჩხვაში ვარდება და ამ ქალს, ძიძას რეაქცია არ აქვს და ეტლს ანჯღრევსო. ბუნებრივია, ამ დროს ამ ასაკის ბავშვს ან შია ან ეძინება.. ელემენტარულ რაღაცას მოითხოვს..
მე სანამ მივედი, ოჯახის სხვა წევრებთან დავრეკე და ჩემამდე, ჩემი მეუღლე და გიოს ბებია მივიდნენ. დაამშვიდეს ბავშვი და წამოიყვანეს. მე მას შემდეგ გიოს ძიძა არ მინახავს, უხმოდ დავემშვიდობე ამ ადამიანს. ჩემთვის გასაკვირი ის იყო, რომ ვერ მიხვდა რა დააშავა. ალბათ ეს შეგრძნების დონეზე უნდა გქონდეს.. ბავშვის ტირილი თუ არ გაწუხებს, ალბათ ვერ იქნები კარგი ძიძა? არ ვიცი.. სააგენტოს ვუთხარი ამის შესახებ და კარგია, რომ ეს სისტემა არსებობს“, – ამბობს მანიკა ასათიანი.
