ნუცა ბუზალაძე თავისი ბავშვობის ფოტოს აქვეყნებს და გამომწერებს ეკითხება, ვის ახსოვს ამ ასაკში:
„აბა, ასეთი პატარა რამდენს ვახსოვარ?
ეს პატარა გოგონა მე ვარ… ვიცი, რომ ის იამაყებდა იმ ქალით, ვინც ახლა ვარ, რადგან მე ყველა ის ოცნება ავახდინე, რაც მას როდისმე ჰქონია. ჯერ კიდევ ამ მოგზაურობაში ვარ, მისი ოცნებების ასახდენად… და თუკი მე შევძელი ეს, თქვენც შეძლებთ…“
