როგორია ჰემანგიომების მკურნალობის მეთოდები – ექიმი რადიოლოგი დიმიტრი კუპატაძე ბავშვებში ყველაზე გავრცელებულ სისხლძარღვთა დაავადებებზე

„სისხლძარღვთა რომელი დაავადებებია დღეს ყველაზე გავრცელებული ბავშვებში, როგორია ჰემანგიომების და სისხლძარღვთა დისპლაზიების განვითარების მექანიზმი, წარმოადგენენ თუ არა ისინი გენეტიკურ დაავადებებს, როგორ ხდება აღნიშნული პრობლემების დიაგნოსტირება და როგორია მკურნალობის მეთოდები“ – ამ და სხვა მნიშვნელოვან თემებზე ნატა ხარაშვილის გადაცემაში „სტუმრად ექიმთან“ ექიმმა-რადიოლოგმა, „მედიქლაბ ქიდსის“ დირექტორმა – დიმიტრი კუპატაძემ ისაუბრა.

სისხლძარღვთა რომელი დაავადებებია დღეს ყველაზე გავრცელებული ბავშვებში, საიდან იწყება ეს პრობლემები და რა ასაკში ვლინდება ისინი?

თქვენს პირველ კითხვაზე პასუხი ძალიან ძნელია, რადგან საკმაოდ ბევრი სისხლძარღვთა დაავადებაა გავრცელებული. სავარაუდოდ, ყველაზე გავრცელებული, პირველ რიგში, მაინც ჰემანგიომები იქნება და მეორეში, კაპილარული ანგიოდისპლაზია, რასაც უბრალოდ ტყლიპს ეძახიან. როცა ადამიანს აქვს წითელი ლაქები სახეზე, ტანზე. მაგალითად, მიხეილ გორბაჩოვს თავზე ჰქონდა ასეთი ლაქა, ტინა ტერნერს კი ბეჭზე.

ბავშვთა ანგიოლოგიაში, 50%-ზე მეტ შემთხვევაში აღნიშნული დაავადებები და მათი ვარიაციები გვხვდება. საბედნიეროდ, ძირითად შემთხვევაში, არც ჰემანგიომა და არც კაპილარული ანგიოდისპლაზია ბავშვისთვის ძალიან საშიში არ არის.

ჰემანგიომების და სისხლძარღვთა დისპლაზიების განვითარების მექანიზმი თუ არის შესწავლილი, რამ შეიძლება გამოიწვიოს ეს დაავადებები და ამ ყველაფერთან კავშირში თუ არის გენეტიკური ან გარემო ფაქტორები?

თუ რა იწვევს ამ დაავადებებს, ჯერჯერობით, არ ვიცით. შეგვიძლია ვივარაუდოთ, რომ გამომწვევი გარკვეული რესპირატორული ვირუსებია, რადგან ძალიან ბევრი, 70%-ზე მეტი დედა იძახის, რომ ფეხმძიმობის დროს, პირველ ტრიმესტრში რესპირატორული ვირუსით იყო დაავადებული. ეს ყველაფერი ჯერჯერობით დამტკიცებული არ არის, დანამდვილებით არავინ იცის. დანამდვილებით რაც ვიცით, არის ის, რომ ჰემანგიომა და მსგავსი პათოლოგიები ფეხმძიმობის პირველ ტრიმესტრში ყალიბდება, ანუ ის არ ჩნდება დაბადების შემდეგ, როგორც ძირითადად ჰგონიათ ხოლმე. დაბადების შემდეგ ხდება მანიფესტაცია, ანუ გამოვლენა. შეგვიძლია ვთქვათ, რომ მთელი ფეხმძიმობის განმავლობაში არც ჰემანგიომები და არც კაპილარული დისპლაზიები არანაირ პრობლემას არ იწვევენ. ძირითად შემთხვევაში პრენატალური ექოსკოპიის დროს ამას ყურადღებას არც აქცევენ.

მნიშვნელოვანი საკითხია ის, რომ ჰემანგიომა გენეტიკურ დაავადებად არ ითვლება. თუ ოჯახში 1 ან 2 ბავშვს აქვს მსგავსი პათოლოგია, ეს იმას არ ნიშნავს, რომ ეს გენეტიკური ფაქტორით არის გამოწვეული, ეს ნიშნავს იმას, რომ ორივე ორსულობისას რაღაც გარე ფაქტორმა იქონია ზეგავლენა ქალზე. მაგალითად, ეს შეიძლება იყოს ორგანიზმში არსებული ენდოგენური ვირუსი და ა.შ. თუ ბავშვს აქვს ჰემანგიომა, ეს იმას არ ნიშნავს, რომ სამომავლოდ მის შვილს ან შვილიშვილსაც ექნება.

აღნიშნეთ, რომ ჰემანგიომები ორსულობის პირველ ტრიმესტრში ჩნდება, შესაძლებელია, რომ მათი დიაგნოსტირება ჯერ კიდევ მუცლად ყოფნის პერიოდში მოხდეს ან ზოგადად როგორ ხდება დიაგნოსტირება?

არა, 99% შემთხვევაში პრენატალური ექოსკოპიის დროს არ აღმოაჩენენ ხოლმე ჰემანგიომებს, მაგრამ არის გამონაკლისებიც, მაგალითად, თუ თავიდანვე ძალიან დიდია ჰემანგიომა, რა თქმა უნდა, არის შანსი, რომ ფეხმძიმობის პერიოდშივე აღმოვაჩინოთ ის და ვიყოთ მზად იმისთვის, რომ ბავშვი მსგავსი წარმონაქმნით გაჩნდება.

ძირითად შემთხვევაში, დიაგნოსტიკა ხდება დაბადების შემდეგ, ვიზუალური შეფასებით, რადგან ის ყოველთვის კარგად ჩანს.

თუ ჩვენ ვხედავთ, რომ რაღაც მომენტში გაჩნდა წარმონაქმნი, დაიწყო ზრდა, მიაღწია პიკს 6-8 თვის ასაკში და მერე დაიწყო რეგრესი, დავუშვათ, სკოლის ასაკამდე გაქრა, მაშინ ეს ტიპური ჰემანგიომის ვარიანტია.

თუ ჩვენ ვხედავთ ვარდისფერ, წითელ ლაქას, რომელიც დაბადებიდან არის, რომელიც არ იზრდება, არ იკავებს ახალ ფართობს, ყოველთვის ერთი და იგივე ზომის და ვიზუალის არის, ეს ნიშნავს, რომ ჩვენ ჰემანგიომასთან კი არ გვაქვს საქმე, არამედ სხვა პათოლოგიასთან, ხშირ შემთხვევაში, ტყლიპთან, კაპილარულ დისპლაზიასთან.

როგორია ჰემანგიომის სიმპტომები, ლაქის არსებობა აუცილებლად ჰემანგიომას ნიშნავს?

არა. როდესაც ჩვენ ვხედავთ წითელ ლაქას, მას რაღაც პერიოდის განმავლობაში ვაკვირდებით, ვნახულობთ, იზრდება თუ არა ის. თუ ის იზრდება, ჰემანგიომაა, თუ არ იზრდება, შესაბამისად, მას კავშირი არ აქვს ჰემანგიომასთან და სახეზე გვაქვს რაღაც სხვა პათოლოგია. ძალიან ბევრი სისხლძარღვთა პათოლოგია არსებობს და მათი ვიზუალი ძალიან შეიძლება გავდეს კაპილარულ დისპლაზიას ან ჰემანგიომას.

როგორია მკურნალობის მეთოდები?

თუ ჩვენ ვლაპარაკობთ დისპლაზიებზე, მიდგომა არის ისეთი, რომ ეს არის კოსმეტიკური პრობლემა. ძირითად შემთხვევაში, ეს არ არის ჯანმრთელობასთან დაკავშირებული რაღაც სერიოზული დაავადება. შესაბამისად, მკურნალობაც მაქსიმალურად კოსმეტიკური უნდა იყოს და არავითარ შემთხვევაში არ უნდა იყოს აგრესიული. არ შეიძლება არანაირი აგრესიული ოპერაციები, არანაირი სპირტის და მსგავსი ტიპის სითხის კანქვეშ შეყვანა.

ყოფილა შემთხვევები, რომ ბავშვისთვის კანქვეშ სპირტი შეუყვანიათ, რომ ცდილობდნენ პლასტიკური ოპერაციების გაკეთებას. მოსკოვში, ერთი პერიოდი, ძალიან განვითარებული იყო სისხლძარღვების ემბოლიზაცია. ეს არის ძალიან აგრესიული მეთოდიკები, რომლებიც ასეთ უმტკივნეულო, კოსმეტიკურ დაავადებას აუარესებენ, დახმარების ნაცვლად, უარეს სიტუაციაში აგდებენ პაციენტს.

დღესდღეობით, კაპილარული დისპლაზიის მკურნალობის ერთადერთი ეფექტური მეთოდი არსებობს და ეს არის ლაზერით მკურნალობა, კონკრეტული პარამეტრებით. მაგალითად, ჩვენს კლინიკაში კანდელას ფირმის ლაზერებს ვიყენებთ. ეს ძალიან იშვიათი მეთოდიკაა. ბევრი ლაზერი არსებობს, მაგრამ მათი უმეტესობა ამ პათოლოგიას ვერ შველის. კანდელას ლაზერი მინიმუმ 20 წელია ეფექტურად მუშაობს აღნიშნული მიმართულებით.

რაც შეეხება ჰემანგიომებს, ძალიან გავრცელდა ბეტა-ბლოკერებით მკურნალობა. ალბათ, ბევრ ზრდასრულ ადამიანს, რომელსაც გულის პრობლემა აქვს ეცნობა პრეპარატი ანაპრილინი. ეს არის ძალიან ძლიერი კარდიოლოგიური პრეპარატი და თითქმის 20 წელზე მეტია, საფრანგეთში შემთხვევით აღმოაჩინეს, რომ ბავშვს,  რომელსაც ჰქონდა გულის პრობლემა და ამ პრეპარატს აძლევდნენ, მკურნალობის დროს, ჰემანგიომა პრაქტიკულად გაუქრა. მიხვდნენ, რომ ეს პრეპარატი ვარგოდა ჰემანგიომების სამკურნალოდ და რაღაც მომენტში იყო ბეტა-ბლოკერებით მკურნალობის ბუმი. მერე, ძალიან არა სასურველი რეზულტატები მიიღეს, იყო რამდენიმე ლეტალური შედეგი. დეტალურმა გამოკვლევებმა აჩვენა, რომ ამ მედიკამენტის ესე, ყველა სიტუაციაში გამოყენება გამართლებული არ არის. ძალიან მძიმე სიტუაციებში, როცა სწრაფად იზრდება ჰემანგიომა, არის ისეთ არეებში, როგორიცაა ქუთუთო, ტუჩი, როცა აზიანებს ქსოვილებს, მაგალითად, თუ არის მხედველობის დაკარგვის საფრთხე, თუ ყელშია ჰემანგიომა და ის ხელს უშლის ბავშვს სუნთქვაში, ამ შემთხვევაში, ბეტა-ბლოკერების გამოყენება ნამდვილად გამართლებული და აუცილებელიც კია. ყველა სხვა შემთხვევაში რამდენად გამართლებულია, ეს ძალიან დიდი საკითხია. ისევე როგორც კაპილარული დისპლაზიები, ჰემანგიომებიც უმეტეს შემთხვევაში არაფერს ვნებს ადამიანს. თუ მაინც და მაინც რაიმე მეთოდის გამოყენება გვინდა, ჯობია, კონსერვატიულით დავიწყოთ და არა ბეტა-ბლოკერებით. ეს არის ისეთი დაავადება, რომელსაც ძალიან ნაზად და ფაფუკად უნდა მივუდგეთ. აქედან გამომდინარე, ბეტა-ბლოკერების ყველა შემთხვევაში გამოყენება არ შეიძლება. თუ საჭიროება მოითხოვს და ვიყენებთ ამ პრეპარატს, ბავშვი ჯერ კარდიოლოგთან უნდა მივიყვანოთ, ასევე კარგი იქნება, თუ ბავშვს სტაციონარში დავაწვენთ. მკურნალობის დასაწყებად იდეალური ასაკი 2 თვის მერეა.

დღესდღეობით, მეორე ყველაზე გავრცელებული მკურნალობის მეთოდი ლაზერული სკლეროზირებაა, როგორც კაპილარული დისპლაზიების, ისე ჰემანგიომების. გამოიყენება კოსმეტიკური ლაზერი, რომელიც არაფერს არ ვნებს, არ აზიანებს ქსოვილებს, არ წვავს. ძირითად შემთხვევაში, როცა ბავშვი ჩნდება, ჰემანგიომა ჯერ პატარაა, რამდენიმე მილიმეტრია და როდესაც ჩვენ ამ ეტაპზე ვიწყებთ მკურნალობას, ჰემანგიომას ზრდის პერიოდამდე ამავე ზომამდე ვტოვებთ. 6 თვემდე ჰემანგიომის გაზრდის ყველაზე დიდი საშიშროებაა. თუ ჩვენ ამ მომენტამდე ზრდას გავაჩერებთ, შემდეგ, ბუნება ან თავად გააკეთებს თავისას ან ჩვენ დავეხმარებით ცოტას.

რა თქმა უნდა, ყოველთვის  არ შეიძლება ლაზერის გამოყენება, მაგრამ ჩვენი გამოცდილებით,  მინიმუმ 70% შემთხვევაში თავისუფლად შეიძლება ამ მეთოდიკის გამოყენება. ძალიან, უაღრესად იშვიათად არის საჭირო ქირურგიული ჩარევა.

ჩვენ პეტერბურგში გვაქვს ბავშვთა სისხლძარღვთა ქირურგიის ძალიან დიდი სკოლა, რომელიც დღეს საქართველოში ჩამოვიტანეთ. ეს არის 40 წლიანი გამოცდილება, მეტი თუ არა. იქ კეთდებოდა უმაღლესი დონის ოპერაციები, რომლებიც სხვადასხვა პრობლემატიკას ეხებოდა და ჰემანგიომის ოპერაცია რომ გამართლებული ყოფილიყო, ჩვენ, რა თქმა უნდა, ყველა ბავშვს აუცილებლად გავუკეთებდით ამ მცირე ოპერაციას და ამით დავამთავრებდით ამ პრობლემასთან შეხებას, მაგრამ ეს არ არის გამართლებული, რადგან როგორც გითხარით, ჰემანგიომა პირველი ექვსი თვის განმავლობაში იზრდება და ძირითად შემთხვევაში, ოპერაციის გაკეთება უაზრობაა, რადგან ოპერაციის გაკეთების შემდეგ, იმავე ადგილას ახალი ჰემანგიომა ვითარდება, რომელიც კიდევ უფრო სწრაფად იზრდება. მეორე მომენტი ის არის, რომ რაც არ უნდა კარგად გაკეთდეს ოპერაცია, ის ასე თუ ისე მაინც ასახიჩრებს ქსოვილებს და ბავშვს რჩება ნაწიბური და ა.შ. შესაბამისად, ჯობია, ბავშვს ცოტა ხანი ვაცადოთ, ჰქონდეს წილეთელი ფერის პატარა წარმონაქმნი, რომელიც მერე ისე გაქრება, რომ არაფერი აღარ გამოჩნდება. კიდევ ერთხელ გავიმეორებ, რომ ასეთ მკურნალობაში აგრესიული ჩარევა, კარგი აზრი არ არის.

როგორც აღნიშნეთ, ჰემანგიომა უმეტეს შემთხვევაში მხოლოდ ვიზუალური დეფექტია, თუმცა ზოგიერთ შემთხვევაში, მდებარეობიდან გამომდინარე, ის კონკრეტული ტიპის საფრთხეს უქმნის ადამიანის ჯანმრთელობას. ჩვენ ამ ორივე შემთხვევაში ვიღებთ მკურნალობის გადაწყვეტილებას თუ შესაძლებელია, რომ უბრალოდ ასე დავტოვოთ ჰემანგიომა, ანუ რა მოხდება, თუ ჩვენ ჰემანგიომას დავტოვებთ?

ჩვენ ბავშვის მოსვლის შემდეგ, ვცდილობთ გავაანალიზოთ, საერთოდ საჭიროა, ღირს თუ არა მკურნალობა. 50%-ს, როგორც ასეთი, მკურნალობა არ სჭირდება და სჭირდება უბრალოდ კონტროლი.

როგორ ვადგენთ საჭიროა თუ არა მკურნალობა?

ამას ძალიან უბრალოდ ვადგენთ. ყველა პაციენტთან ინდივიდუალური მიდგომა გვაქვს. მაგალითად, მოვიდა ბავშვი, რომელსაც ზურგზე აქვს 3 მილიმეტრი ჰემანგიომა. ამ შემთხვევაში, ზურგზე პატარა ჰემანგიომა ბავშვს არაფერს უშავებს. შესაბამისად, შეგვიძლია, ცოტა ხანი ვაცადოთ მას და დავუშვათ, 1 თვეში ისევ დავიბაროთ ვიზიტზე, რომ ვნახოთ, რამდენად გაიზრდება ლაქა მოცემული პერიოდის განმავლობაში. თუ სწრაფი ზრდა არ იქნება, შეგვიძლია, რომ უბრალოდ კონტროლზე დავტოვოთ ბავშვი, რომ 6-8 თვემდე კიდევ 1-2-ჯერ მოვიდეს ჩვენთან ვიზიტზე. ასევე, ბავშვს უნდა გავუკეთოთ ექოსკოპიური გამოკვლევა, რომ ჰემანგიომის რეალური ზომა შევაფასოთ. ამის მიხედვით განვსაზღვრავთ რა სიტუაციაა ბავშვთან და თუ როგორ უნდა მოვიქცეთ.

მაგალითად, თუ მოდის ბავშვი, რომელსაც ქუთუთოზე აქვს ჰემანგიომა და მშობელი გვეუბნება, რომ ეს ჰემანგიომა ბავშვის გაჩენის პირველივე დღეს შეამჩნიეს, რომ 5-6 დღის მერე, ის ორჯერ უფრო დიდი გახდა. ამ შემთხვევაში, ძალიან დიდი საფრთხეა იმის, რომ ჰემანგიომა 6 თვემდე ძალიან გაიზარდოს, იმდენად, რომ მთლიანად დახუროს თვალი. შესაბამისად, ვცდილობთ, მშობელს ავუხსნათ, რომ რისკი ძალიან დიდია და უმჯობესია, დავიწყოთ მკურნალობა. რა თქმა უნდა, ვირჩევთ უფრო იოლ მკურნალობას. თუ საშუალებაა ვაკეთებთ ლაზერს, თუ არა, რაიმე სხვა მეთოდს ვარჩევთ. მე მხოლოდ ორ მეთოდზე გავამახვილე ყურადღება, მაგრამ არის სხვა მეთოდებიც, მაგალითად, რენტგენო ფოკუსირებული მეთოდიკა, რენტგენოთერაპია, ზედაპირული ბეტა-ბლოკერების, მალამოების, თვალის წვეთების გამოყენება. ბევრი ვარიანტი არსებობს, მკურნალობის მეთოდი ინდივიდუალურია. არსებობს მედიცინის ასეთი ძველი პრინციპი, რომ ჩვენ დაავადებას კი არ ვმკურნალობთ, ჩვენ პაციენტს ვშველით.

აღნიშნეთ, რომ ჰემანგიომა იშვიათად საჭიროებს ქირურგიულ ჩარევას, რომ გვითხრათ, უმეტესად სისხლძარღვთა რა პათოლოგიები საჭიროებს მსგავსი ტიპის ჩარევას, როდის იღებს ექიმი ქირურგიული ჩარევის გადაწყვეტილებას?

ეს ძალიან დიდი საკითხია. ბავშვთა ანგიოლოგიის სკოლა პირველ რიგში ქირურგიულია, თავიდან ასე ჩამოყალიბდა. ქირურგიული ოპერაცია პაციენტს სჭირდება მაშინ, როცა სიცოცხლის გადარჩენაზე ან სიცოცხლის ხარისხის საგრძნობლად გაუმჯობესებაზეა საუბარი. ეს ჰემანგიომებს და დისპლაზიებს, ძირითად შემთხვევაში, არ ეხებათ.

შემიძლია, გითხრათ, რომ არის ერთი ძალიან გავრცელებული პათოლოგია, რასაც ხშირად ჰემანგიომას ეძახიან ხოლმე, რაც  არასწორია. ეს პათოლოგია ზერელე ვენების დისპლაზიაა. ის შეიძლება ჰქონდეს როგორც ზრდასრულ ადამიანს, ისე პატარა ბავშვსაც. ეს თანდაყოლილი სიტუაციაა და მას ძირითად შემთხვევაში, ძალიან დიდი ხნის განმავლობაში არ მკურნალობენ ხოლმე. ეს არის კანქვეშ არსებული ლურჯი ან ცისფერი პატარა ბუშტუკები, რომლებიც ხელითაც იგრძნობა და რომლებიც პერიოდულად სტკივა ადამიანს. ისინი შეიძლება იყოს როგორც დიდი ზომის, ისე პატარა. მას დიდი ხნის განმავლობაში ეძახდნენ კავერნოზულ ჰემანგიომას, რაც ძალიან არასწორია. რეალურად, ეს აბსოლუტურად სხვა პათოლოგიაა. ქირურგიული ჩარევა ამ შემთხვევაში გამართლებულია. არის ორი ვარიანტის ქირურგიული ჩარევა. ერთი, ეს არის მცირე ქირურგია, დავუშვათ, სკლეროზანტის შეყვანა. რეალურად, ეს პათოლოგია ატოპიურად გაფართოებულ, ძალიან სპეციფიკურად ჩამოყალიბებულ ვენებს წარმოადგენს და ჩვენ მათი სკლეროზი გვჭირდება. თუ აღნიშნული პათოლოგია დიდი ზომისაა, რა თქმა უნდა, ქირურგიული ჩარევა გვჭირდება. ეს არის საკმაოდ სერიოზული ოპერაცია, ნარკოზით და ა.შ. ასეთი პაციენტი ბევრია და ჩვენთანაც საკმაოდ ბევრი მოდის, რადგან ასეთ პაციენტებს ხშირად ჰემანგიომის დიაგნოზს უწერენ და ისე მკურნალობენ, როგორც ჰემანგიომას. ამ შემთხვევაში, ბეტა-ბლოკერების და ლაზერის გამოყენება აბსოლუტურად უაზროა, რადგან ეს სულ სხვა პათოლოგიაა და ეს იგივეა, რომ ფეხის მოტეხილობას ასპირინით უმკურნალო.

იმ პათოლოგიებზე საუბარი, რომელთაც ქირურგიული ჩარევა სჭირდებათ, შორის წაგვიყვანს, თუმცა შემიძლია აღვნიშნო, მაგალითად, პოსტ თრომბოტიული სიტუაციები. პირობითად, თუ ბავშვი გაჩნდა დღენაკლული, თუ დიდი ხანი მოუწია რეანიმაციაში ყოფნა და დიდხანს ედგა კათეტერი ვენაში, შესაძლოა, რომ აღნიშნულ ზონაში ჩამოყალიბდეს კათეტერული თრომბოზი, რომელსაც ქირურქიული ოპერაცია დასჭირდეს.

ბავშვთა ანგიოქირურგია და ანგიომიკროქირურგია კიდევ უფრო სერიოზულ პრობლემებს ეხება, ეს არის ბავშვთა ონკოლოგია, ბავშვთა მძიმე ტრავმატოლოგია, ტრანსპლანტოლოგია და ა.შ. მაგალითად, ჩვენს პრაქტიკაში ბევრჯერ ყოფილა შემთხვევა, როცა პაციენტი კიდურის რეპლანტაციაზე მოსულა. პირადად ჩემთვის, როგორც ქართველისთვის, ძალიან საწყენია, მაგრამ როდესაც ვამბობ ჩვენთან, ვგულისხმობ პეტერბურგს, ეს ყველაფერი იქ ხდებოდა. იქ არის ჩამოყალიბებული განყოფილება, სადაც ეს ყველაფერი ძალიან ადვილად და სწრაფად კეთდება. ჩემი ოცნებაა, რომ ასეთივე სკოლა საქართველოშიც ჩამოვაყალიბოთ, თუმცა ასეთი დონის ერთბაშად ერთი ადგილიდან მეორეში გადატანა ძალიან რთულია, ამას რამდენიმე წელი სჭირდება. პირველ რიგში, უნდა გაიზარდოს სპეციალისტების რაოდენობა. როგორც გითხარით, ჩვენ უკვე ვართ ამ გზაზე, ჩვენ ახლა ნამდვილად შეგვიძლია სწორი დიაგნოზის დასმა. ჩვენი პაციენტების მინიმუმ ნახევარი მიიღებს სწორს მკურნალობას, მეორე ნახევრის შემთხვევაში კი, შეგვიძლია, რომ ჩვენს პეტერბურგელ კოლეგებს მივმართოთ, ან იქ ვუმკურნალოთ ჩვენს პაციენტებს ან ჩვენი კოლეგები მოვიწვიოთ და თბილისში ვუმკურნალოთ მათ.

როდის, რა ჩივილების, პათოლოგიების დროს უნდა მიმართოს პაციენტმა „მედიქლაბ ქიდსის“ კლინიკას?

ყველაზე ჭკვიანური და სწორი იქნება, თუ პაციენტი პირველადად თავის პედიატრს მიმართავს. ჩვენ ძალიან აქტიურად ვმუშაობთ, რომ ჩვენზე და ჩვენს სპეციალობაზე გავავრცელოთ ინფორმაცია პედიატრებთან, ნეონატოლოგებთან, ბავშვთა ქირურგებთან. ჩვენი კოლეგებისთვის ძალიან ბევრ ლექციას ვკითხულობთ, რომ მივაწოდოთ ზუსტი ინფორმაცია, თუ რა უნდა მოიმოქმედონ, როცა კონკრეტული პაციენტი მიმართავთ. ეს მიდგომა ყველაზე გამართლებულია, რადგან ხშირ შემთხვევაში, პაციენტი თვითონ აკეთებს ძალიან არასწორ დიაგნოსტიკას.

თუ ხედავთ, რომ ბავშვს პატარა წითელი წანაზარდი აქვს კანზე, თუ ეს წანაზარდი იზრდება, ახალ ფართობებს იკავებს, ფერს იცვლის და ა.შ. ამ შემთხვევაში, რა თქმა უნდა, შეგიძლიათ, რომ ჩვენ მოგვმართოთ.

თუ ხედავთ, რომ ბავშვს აქვს წანაზარდი, რომელიც არ არის კანს ზევით, მაგრამ არის კანქვეშ და ასევე იზრდება, ასევე შეგიძლიათ, რომ მოგვმართოთ.

რა თქმა უნდა, პირველი, რასაც კლინიკაში მიიღებთ არის პედიატრის ან ბავშვთა ქირურგის კონსულტაცია. მერე, აქედან გამომდინარე ვწყვეტთ, საჭიროა თუ არა დამატებითი სპეციალისტების ჩარევა. პრაქტიკულად, ყველა პაციენტს უკეთდება პირველადი ექოსკოპიური გამოკვლევა, რადგან ის ძალიან სწრაფი, მარტივი და აბსოლუტურად უმტკივნეულოა. ჩვენ შეგვიძლია ძალიან მაღალი დონის ექოსკოპიური კვლევის გაკეთება, ისეთი ტექნიკა და პარამეტრები გვაქვს. რა თქმა უნდა, თუ საჭირო იქნება, კლინიკის ბაზაზე პირველადი მკურნალობაც ჩატარდება. საჭირო იქნება ლაზერი, მედიკამენტური მკურნალობა თუ სხვა რამ, ამას ყველაფერს კლინიკის ბაზაზე მიიღებს ბავშვი. თუ ქირურგიული ოპერაცია იქნება საჭირო, ესეც გაკეთდება დიდი “მედიქლაბის” ბაზაზე.