რუბრიკაში „ბიზნესმენის ისტორია“ გთავაზობთ გიგა ლოლაძის ამბავს.
ბიზნესის დაწყება…
მე გიგა ლოლაძე ვარ, თბილისიდან. საგარეჯოში, დიდ ჩაილურში მაქვს კარმიდამო და მამული, სადაც მევენახეობა-მეღვინეობას ვეწევი. ჩემს პაპისეულ მარანში მამა ყოველთვის წურავდა ყურძენს, თუმცა, 2013 წელს, ჩვენი „მუსკატური რქაწითელი“ პირველად ჩამოვასხი ბოთლში და თბილისის ღვინის ფესტივალზე გავიტანე. მაშინ ძალიან დიდი მოწონება ხვდა წილად ამ ღვინოს და მას შემდეგ, ყოველწლიურად, ამ ფესტივალის უცვლელი მონაწილეა. ჩემს ოჯახს ღვინის გარდა, ხილის ბაღიც ჰქონდა, ამიტომ, გადავწყვიტე, ამ საქმისთვის უფრო სერიოზულად შემეხედა. ამის შემდეგ უკეთ გავერკვიე ადგილობრივი პროდუქციის ბაზარში და გადავწყვიტე პატარა ფერმერული მაღაზია გამეხსნა უბანში, ისე, რომ ხარისხიანი პროდუქტი ხელმისაწვდომი ყოფილიყო ყველა მომხმარებლისთვის. ეს მაღაზია იმ იშვიათ სავაჭრო წერტილებს შორის შედის, სადაც ხარისხი მაღალია, ხოლო ფასები ოპტიმალური.
მაღაზიის გახსნა პანდემიიდან გამომდინარე შეზღუდვებს დაემთხვა. გადავწყვიტეთ, რომ მაღაზიას მიწოდების სერვისიც ჰქონოდა და მომხმარებელს თითქმის ბაზრის ფასად მიეღო საუკეთესო პროდუქტი პირდაპირ სახლთან. ჯერ მხოლოდ ორი კვირაა, რაც დიდ დიღომში ამოქმედდა ჩვენი მარკეტი „ბაღჩა“ და ვცდილობთ, ყველას მივაწვდინოთ ხმა სოციალური ქსელის დახმარებით.
მომხმარებელი და სერვისი…
ჩვენთვის ყველაზე მეტად ღირებული ჩვენი მომხმარებლის დამოკიდებულებაა. ვფიქრობთ, ნებისმიერი ბიზნესისთვის ესაა ყველაზე მნიშვნელოვანი კაპიტალი. ბიზნესის დაწყება რთული არაა. ყოველ შემთხვევაში, ამ ბიზნესის. უფრო მეტად მნიშვნელოვანია დააკვირდე მომხმარებლის ბუნებას.
ჩვენთან მხოლოდ ერთი სირთულეა: უბანში, მეზობლად სხვა ტიპის მომხმარებელია სხვა საჭიროებით, ხოლო მიწოდების სერვისით მოსარგებლეები სხვა კატეგორიაა. უბნის მომხმარებელი როცა უყურებს მოწესრიგებულ, ლამაზ ფერმერულ მაღაზიას, ფიქრობს, რომ პროდუქტი ძვირი იქნება. არადა, ფეხის შემოდგმაა საჭირო, რომ საპირისპიროში დარწმუნდეს. პრობლემა აღმოჩნდა კურიერის პოვნა. არა საკურიერო კომპანიის, არამედ კერძო პირი. იმედი გვაქვს ვიპოვით ასეთ ადამიანს, რომელიც დღის განმავლობაში დაგროვილ შეკვეთებს მიიტანს. ამ ეტაპზე ჩვენ თვითონ დავდივართ.
რაც შეეხება იმედგაცრუებას, არის ასეთი მომენტებიც, მაგრამ არა ისეთი, რომ ამან ხელი აგვაღებინოს ჩანაფიქრზე. ეს ბუნებრივიცაა.
რჩევები…
1. შეხედეთ თქვენს ბიზნესს მომხმარებლის თვალით.
2. თქვენი არასწორი გადაწყვეტილებების გასაღებას კი ნუ ეცდებით, არამედ მიიღეთ შენიშვნები და მოსაზრებები იმისთვის, რომ შეცვალოთ, გამოასწოროთ, დახვეწოთ.
3. იქონიეთ მოთმინება სერვისში. არაა საჭირო იმაზე გათვლა, რომ მოხმარებელი არ გიცნობს და არ გაფასებს პიროვნულად. სიამაყის გამოვლენა უადგილი ადგილას არაა საჭირო. ჩვენ სერვისის მიმწოდებლები ვართ და თუ ამ სერვისს და პროდუქტს პატიოსნად მივაწვდით, ისედაც დაგვაფასებენ.
4. რაც არ უნდა მოვინდომოთ, შეიძლება მაინც გაგვეპაროს რამე, რის გამოც ინდივიდუალურად რომელიმე მომხმარებელი არ დარჩეს კმაყოფილი. ამიტომაც, ყოველთვის საჭიროა მომხმარებლისგან უკუკავშირი, რომ გამოსწორების შანსი გვქონდეს. არაა მომხმარებელი ვალდებული, დაჯდეს და მოიფიქროს არგუმენტები მომწოდებლის გასამართლებლად. ჩვენ კი ვალდებულები ვართ, არ დავიზაროთ ახსნა-განმარტება, თუ ეს საჭირო იქნება.
