როგორ გამოიყურებიან დეპრესიული ადამიანები – ამ თემაზე გადაცემაში „7 რჩევა ფსიქოლოგისგან“ ფსიქოლოგმა ნინო ნიბლაძემ ისაუბრა.
როგორ გამოიყურებიან დეპრესიული ადამიანები?
შორიდანვე იგრძნობა, რომ იტანჯებიან, მათი მხრები გვაჩვენებს, რომ დანებდნენ, ცხოვრებისგან მხარდაჭერილნი არ არიან. უმწეო და თავშეკავებულნი არიან. მოძრაობენ ნელა (ზოგავენ ისედაც ცოტა ენერგიას). სახე – ფერმკრთალი, ტუჩის კუთხეები – დაშვებული. ხმა – დაბალი, მონოტონური, უძლური ადამიანის. საუბრობენ ნელა. მზერა – ჩამქვრალი, ქვემოთ მიმართული, ვიდრე შორს. თავს არიდებენ ურთიერთობებს. არ აქვთ თავდაჯერებულობა. აქვთ სირცხვილი, უნდათ გაქრობა. არ სურთ სხვას მოეხვიონ თავს. ეშინიათ განსჯის, გაურბიან გარემოს. რადგან ეშინიათ ზურგის შექცევის. ეძებენ დაცვას და არ წარმოაჩენენ თავს. რეაქცია – უსიხარულო, ხდებიან ცივები, ინდიფერენტულები. თავს გრძნობენ ზედმეტ ტვირთად. ეშინიათ, რომ სხვები დაინახავენ მათ უმწეობას. ხშირად გარემო ასეთ ადამიანს აღიქვამს, როგორც ,,ზარმაცს” და აკრავენ ამ იარლიყს. ამით კიდევ უფრო ,,შორს” გრძნობს ეს ადამიანი გარემოსგან თავს.
დეპრესიულებს ტონუსი აქვთ დაქვეითებული, წოლის სურვილი აქვთ, პირის სიმშრალე. სეროტონინის დაქვეითება მოქმედებს ლიბიდოზეც. ზოგჯერ არიან აგზნებულებიც, აგრესიულები. ხშირია თვითდაზიანებებიც. სამყარო მათთვის მთასავით დგას, სადაც სხვები დგანან, ცეკვავენ, მღერიან, იქ მზეა, თბილა. ხოლო თვითონ დგანან ჩრდილში, სიცივეში და მათთვის არ ჩანს გზა მთისკენ, ბედნიერებისკენ. ხრიან თვალებს, რადგან ვეღარ უყურებენ სხვების ბედნიერებას. გრძნობენ დაღლას. დრო გაწელილია. ელოდებიან, ელოდებიან და არ იციან რას. არ იციან რა გააკეთონ. გრძნობენ მოლოდინების და იმედების დაკარგვას და გრძნობენ დიდ მანძილს, მიუწვდომლობას სამყაროსთან.
როგორი დეპრესია არსებობს?