მსოფლიო კულინარიის ონლაინ გიდი TasteAtlas ფეისბუკის საკუთარ გვერდზე დამბალხაჭოს უწევს პოპულარიზაციას.
დამბალხაჭოს ამსახველი ფოტოების თანმხლებ ტექსტში ვკითხულობთ, რომ ის იშვიათი ქართული ყველია ბუნებრივი დავარგების ისეთი ტექნოლოგიით, რომლის ანალოგი არსად მოიძებნება.
დამბალხაჭო მზადდება ძროხის რძის დოსგან. აქვს პატარა ზომის კვერების ფორმა. მისი კონსისტენცია პირდაპირაა დამოკიდებული დავარგებაზე. დღვების დამთავრების შემდეგ დოს აცხელებენ 50-60°C-ზე და ამ გაცხელებული მასის თავზე მორთულ ხაჭოს ასხამენ ქსოვილის პარკებში გასაწურად. დოს გაწურვა 10-12 საათი გრძელდება. შემდეგ მას ურევენ სუფრის მარილს, კიდევ ერთხელ გადაზელენ, აძლევენ კვერების/გუნდების ფორმას და გასაშრობად აწყობენ. დამბალხაჭოს გასაშრობი თაროც სპეციალურად არის შექმნილი, ესაა მოწნული ცხაური, რომელსაც ჩელტი ჰქვია. კარგი გამოშრობის და გამკვრივების შემდეგ მას ათავსებენ თიხის ქოთანში, ქვევრის ტიპის ჭურჭელში, საუკეთესო შემთხვევაში კი ინახავენ მიწაში. დავარგება გრძელდება 1-2 თვის განმავლობაში. სწორედ ამიტომ მას გლესვადი კონსისტენცია, გამოხატული სპეციფიკური გემო და სუნი აქვს. დაძველების დროს შიდა მასა ხდება ერთგვაროვანი, იღებს მოყვითალო-მოყავისფრო ფერს და ირგვლივ იკეთებს ობს, რომელიც ბუნებრივი, სუფთა პენიცილინია. ის სავსეა სასარგებლო ბაქტერიებითა და სოკოებით, რომელიც ორგანიზმს ეხმარება სისხლში ქოლესტერინის დაგროვებასა და ტუბერკულოზის ჩხირების წინააღმდეგ ბრძოლაში.
ცნობისთვის, დამბალხაჭოს დამზადების ტექნოლოგიას არამატერიალური კულტურული მემკვიდრეობის ძეგლის სტატუსი აქვს მინიჭებული.
