ნინო ხაჟომია: „ორივე მკერდი მოვიკვეთე, არაფერი დავიტოვე, იმაზე შიშით, რომ არ მინდა, მთელი ცხოვრება ჩავსვა ჩარჩოში, რომ რეციდივის შიშით ვიცხოვრო, თუმცა ამის საჭიროება არ იყო“

საშა კაცმანის პოდკასტსის გასულ ეპიზოდს ჟურნალისტი და ანტერპრენერი, ნინო ხაჟომია სტუმრობდა.

ნინო ხაჟომიამ „კაცმანის სხვა პოდკასტში“ კიბოს დიაგნოზსა და საკუთარ გამოცდილებაზე ღიად და ვრცლად ისაუბრა.

„სხეულმა როგორც კი უარი თქვა ამ პერსონაჟის თამაშზე იმ წუთას გაჩნდა კიბო…“ – როგორ დაანგრია ნინო ხაჟომიამ კიბოსთან დაკავშირებული წარმოდგენები

ამავე პოდკასტში ნინო ხაჟომიამი აღნიშნა, რომ ცხოვრებაში კანონზომიერების გარეშე არაფერი ხდება და რომ ეს „ვირუსიც“ კანონზომიერებაში ჯდება, რომელმაც რაღაც უნდა ასწავლოს:

„ემო­ცი­უ­რი ადა­მი­ა­ნი ვარ, მაგ­რამ ამას არა­სო­დეს ვამ­ჟღავ­ნებ. ვკლავ, სა­დღაც ვაგ­დებ, უკან. არა­ფე­რი არ ხდე­ბა ცხოვ­რე­ბა­ში კა­ნონ­ზო­მი­ე­რე­ბის გა­რე­შე, ეს ჩემი „ვირუ­სიც“ კა­ნონ­ზო­მი­ე­რე­ბა­ში ჯდე­ბა. რა­ღაც უნდა მას­წავ­ლოს. ჩემს შვი­ლებს ვე­ფე­რე­ბო­დი როცა ეძი­ნათ, არ ვაძ­ლევ­დი ემო­ცი­ებს გა­მო­ხატ­ვის სა­შუ­ა­ლე­ბას.

ცხოვრებაში ალბათ, უხეში, არარომანტიკული, დამოუკიდებელი ქალის პერსონაჟი ვიყავი, ჩემმა სხეულმა როგორც კი უარი თქვა ამ პერსონაჟის თამაშზე იმ წუთას გაჩნდა კიბო…

რაში მჭირ­დე­ბო­და პო­პუ­ლა­რო­ბა, რა, ბო­მონ­დურ „ტუსოვ­კებ­ზე“ დავ­დი­ო­დი, პრე­ზენ­ტა­ცი­ებ­ზე? რო­გო­რი დრო­ის ხარ­ჯვაა, სხვა რა­მით ჩა­ა­ნაც­ვლე; იო­გით და­კავ­დი; ერთი ფურ­ცლით მეტი წა­ი­კი­თხე, ერ­თით მეტი ენა ის­წავ­ლე. ამას ახლა ვხვდები. ორ თვე­ში ტვინ­მა და­ის­ვე­ნა…

ერ­თა­დერ­თი რა­ზეც ჩა­ვი­ციკ­ლე: [რასაც ყურადღებას არ ვაქცევდი] გა­ცი­ლე­ბით უფრო მნიშ­ვნე­ლო­ვა­ნი იყო, რო­გო­რი კარგი კომ­ბი­ნე­ზო­ნი მეც­ვა, ვიდ­რე რო­გორ ჯან­საღ საჭ­მელს ვჭამ­დი. ახლა ჩატ­ჯი­პი­ტის ვე­კი­თხე­ბი: ეს რომ შევჭამო შეიძლება?

მე ორივე მკერ­დი მო­ვიკ­ვე­თე, ე.წ ან­ჯე­ლი­ნა ჯო­ლის ოპე­რა­ცია გა­ვი­კე­თე, არაფერი დავიტოვე, იმა­ზე ში­შით, რომ არ მინ­და მთე­ლი ცხოვ­რე­ბა ჩავ­სვა ჩარ­ჩო­ში, რომ რე­ცი­დი­ვის ში­შით ვი­ცხოვ­რო, რეციდივის მინიმალიზაცია გავაკეთე ასეთი რადიკალური მეთოდით, თუმცა ამის საჭიროება არ იყო“, – აღნიშნა ნინო ხაჟომიამ.