ქეთი წიკლაური ჟურნალ „თბილისელებს“ უმხელს, რომ სიყვარულს მის ცხოვრებაში დიდი ადგილი უკავია:
„ჩემი ურთიერთობები, ძირითადად, დრამატიზმით იყო დატენილი. ზოგჯერ სხვას ვუყვარდი ცალმხრივად, ზოგჯერ მე მიყვარდა და მას – არა. ყველაზე დიდი ბედნიერებაა, როდესაც ორმხრივი სიყვარული, ვნება, გაგება, მეგობრობა, პატივისცემა, რომანტიზმი და სტიქიური გატაცებებია.
როდესაც მეუღლეს გავშორდი, ახალგაზრდა და იმედებით სავსე ვიყავი. დაშორების შემდეგაც მყვარებია, მაგრამ ისე მოხდა, რომ ურთიერთობა ოჯახის შექმნამდე არ მივიდა. ჩემთვის ცოტა რთული იყო ისეთი პიროვნების ნახვა, ვისთანაც, გარდა იმისა, რომ განსაკუთრებული გრძნობა და ურთიერთგაგება მექნებოდა, იარსებებდა ყველა პარამეტრი ჰარმონიული ოჯახის შესაქმნელად…“
ქეთი წიკლაური: „როდესაც მეუბნებიან, 20 წლის გოგოსავით გამოიყურებიო, ცოტა შეურაცხყოფილი ვრჩები…“
ქეთი წიკლაური: „რასაც დღეს ვუყურებ, საერთოდ ოჯახის ინსტიტუტი თუ არსებობს, საკითხავია…“
