ვახო სანაიამ ლელა წურწუმიას შოუს მაყურებელს მოუთხრო ერთ-ერთი ბოლოდროინდელი ეპიზოდი საკუთარი ცხოვრებიდან, როდესაც საავადმყოფოში მანაგუას შემთხვევით მიღების გამო აღმოჩნდა.
ვახო სანაია:
სიკვდილს ვარ გადარჩენილი ახლახან. ორი-სამი კვირის წინ. ქუჩაში მივდივარ, და ძალიან მიყვარს ფეხით სიარული, მილიონი ადამიანი გამოგელაპარაკება, ტელევიზორში რომ გხედავს. ვდგავარ შუქნიშანთან. ვიღაც ამომიდგა გვერდით. შენ ხომ ის ხარო… კექსი მაქვსო… გაშალა და ბევრი კექსი უდევს შიგნით. ვიდრე შუქნიშნის მანიშნებელი აინთებოდა, არ მინდა, ტკბილს არ ვჭამ-მეთქი. არ არის ტკბილიო, მიპასუხა. ამ კაცს ვერ გავუტეხე. არ ვიცნობ ახლაც, ვინ არის. ამოვიღე დიდი კექსი და სამსახურთან ახლოს ვიყავი, გზაზე გადავედი და შევჭამე ბოლომდე. ავედი ლიფტით, დავჯექი თათბირზე. ორმოცი წუთის მერე რაღაცამ წამიღო, ფეხზე ვერ ვდგები და ძალიან ცუდად ვარ. წამოვდექი, წავიქეცი. წყალი შევისხი და კიდევ უფრო ცუდად გავხდი. შევედი ოთახში და პროდიუსერს ვეუბნები, რომ ძალიან ცუდად ვარ-მეთქი. წნევა ამივარდა, ვეღარ ვსუნთქავ… არ ვიცი, რა მჭირს. გამოიძახეს სასწრაფო. არაფერი მშველის. მე-13 სართულზე ვარ და მივილტვი ფანჯრისკენ… წამომაწვინეს და უკვე ვკვდები, პირი ბოლომდე გამიშრა. მაშინ მივხვდი რაღაცას. ამას რომ მივხვდი, ვეღარ ვლაპარაკობ. ერთი მხრივ, იმას ვხვდები, რომ ვკვდები და მეორე, ვიცი, რამაც გამოიწვია. ნემსი უნდა დამარჭონ და მინდა ვთქვა, რომ არ გამიკეთონ, რადგან შეიძლება, უფრო ცუდად გავხდე. მივხვდი, რომ ეს არ იყო ჩვეულებრივი კექსი, ეს იყო მანაგუას შემცველი კექსი… იმან, ვინც მე ეს მომცა, იფიქრა, რომ პატივი მცა…
