,,მსახიობისთვის ყველაზე დიდი ბედნიერებაა, როდესაც უმაღლესი კლასის რეჟისორთან მუშაობის საშუალება აქვს” – ანა ქურთუბაძე და თამრი ბზიავა სტუმრად ,,არტ-Fm”-ში

გადაცემის ლაივი LIVE

თათა სადრაძის საავტორო გადაცემის, „არტ FM”-ის სტუმრები არიან მსახიობები: ანა ქურთუბაძე და თამრი ბზიავა, რომლებმაც ნანა ჯორჯაძის ფილმში, „პეპლების იძულებითი მიგრაცია“ მიიღეს მონაწილეობა. ანა და თამრი ცნობილ რეჟისორთან თანამშრომლობის და მიღებული შთაბეჭდილებების შესახებ ყვებიან…

– თამრი, მოდით ვისაუბროთ ედინბურგის ფესტივალზე 4 ვარსკვლავის შესახებ, რომელიც ერთ-ერთმა აღიარებულმა კრიტიკოსმა, ჯოის მაკლმილანმა მოგანიჭა. ის ცნობილია იმით, რომ მსახიობებს ძალიან იშვიათად აქებს, თუმცა თქვენ უმაღლესი შეფასება მოგანიჭათ.

თამრი ბზიავა: მაშინ 26-27 წლის ვიყავი და მონოსპექტაკლი ჩემთვის დღემდე გამორჩეულ სპექტაკლად რჩება, რომელიც მხოლოდ ინგლისურ ენაზე მაქვს ნათამაშევი. ეს სპექტაკლი ბრიტანელმა რეჟისორმა ჰილარი ვუდმა დადგა და რასაკვირველია, ჩემთვის ძალიან დიდი ბედნიერება იყო მიღებული შეფასება.

ედინბურგის ფესტივალზე სცენას, სადაც სპექტაკლებს თამაშობენ, თავისი კაფე აქვს, სადაც მთელი მონაწილე საზოგადოება იკრიბება. სპექტაკლის შემდეგ ჰილარისგან მივიღე კომპლიმენტები, მეორე დღეს კი, როცა ამ კაფეში ვიჯექი ჩემს ჯგუფთან ერთად, ედინბურგის ფესტივალის გენერალურმა დირექტორმა დამიძახა და მაჩვენა მაკმილანის შეფასება. კრიტიკოსმა, რომელიც ხუთ ვარსკვლავს არასდროს წერს, მე ოთხი ვარსკვლავით შემაფასა და საოცარი რეცენზიაც დამიწერა. ამ დროს ბედნიერებისგან შოკში ვიყავი, თვალებს ვერ ვუჯერებდი.

– როგორც ვიცით, ძალიან მალე უკრაინულ ფილმში Let it Snow მიიღებთ მონაწილეობას.

თამრი ბზიავა: ყველაზე ძალიან რაც გამიხარდა ამ ფილმთან დაკავშირებით ისაა, რომ ეს ფილმი Lionsgate-მ შეიძინა. დარწმუნებული ვარ ძალიან კარგი ფილმი გამოვა.

– თამრი, რას ნიშნავს თქვენთვის ნანა ჯორჯაძესთან მუშაობა? ჩვენი დღევანდელი საუბრის მთავარი თემა ხომ „პეპლების იძულებითი მიგრაცია“ და ის მონაკვეთია, რომელიც ქალბატონმა ნანამ გადაიღო? ფილმი 4 ნაწილისაგან შედგება და ჩემი ინფორმაციით, უახლოეს მომავალში აშშ-შიც დაგეგმილია გადაღებები.

თამრი ბზიავა: იმას რომ თავი დავანებოთ, რომ ქალბატონი ნანა ჯორჯაძე ჩემი ოჯახის უახლოესი ადამიანია, ჩემთვის ძალიან კომფორტული იყო მასთან მუშაობა. ქალბატონი ნანას ფილმში თამაში, რომელიც ჩვენი ქვეყნის ისტორიაში პირველი ,,ოსკარის” ნომინანტი რეჟისორი იყო 1996 წელს, უდიდეს პატივზე უფრო მეტია. ქალბატონ ნანასთან პირველად მაშინ ვიმუშავე, როდესაც მე და ია სუხიტაშვილმა ანა ურუშაძის ფილმში „ერთ კაცს ვუყვარდი“ ვითამაშეთ. იმ ფილმის შექმნაში ქალბატონი ნანაც მონაწილეობდა და თანამშრომლობის პირველივე დღიდან მივხვდი, თუ რამხელა კომფორტია მასთან მუშაობა, რადგან ქალბატონი ნანა მთლიანად მსახიობზეა კონცენტრირებული და მის კარგად ყოფნაზე ფიქრობს.

– სცენარს რომ არ გაკითხებთ?

თამრი ბზიავა: ეს მისი მეთოდია, ამაში ცუდს ვერაფერს ვხედავ, პირიქით. ქალბატონ ნანას მიაჩნია, რომ არაა საჭირო პერსონაჟის მთლიანი განვითარება წინასწარ ნახო, რადგან მხოლოდ ასე იქნები საჭირო მომენტში რაც შეიძლება ნამდვილი და ბუნებრივი. ქალბატონ ნანასთან მუშაობა სულ მინდოდა და საბედნიეროდ ეს ოცნებაც ამიხდა. მსახიობისთვის ყველაზე დიდი ბედნიერებაა, როდესაც უმაღლესი კლასის რეჟისორთან მუშაობის საშუალება აქვს. ამ დროს ზუსტად იცი, რომ შენი საუკეთესო სამსახიობო ნამუშევარი დაიდება შედეგად, რადგან ასეთმა რეჟისორებმა, მათ შორის ქალბატონმა ნანამ, ზუსტად იციან რა უნდა წამოწიონ წინ, რა გამოაჩინონ, რა დაფარონ და ამის ხარჯზე მსახიობი მაქსიმალურად კარგად ართმევს თავს თავის როლს.

– თამრი, როგორი როლი გაქვთ ამ ფილმში, როგორ მოირგეთ, ხომ არ გაგიჭირდათ როლში შესვლა?

თამრი ბზიავა: ერთადერთი, რაზეც გადაღებების წინ ვნერვიულობდი, ჩემი წონა იყო. მიმაჩნდა, რომ ძალიან მოვიმატე, თუმცა აღმოჩნდა, რომ შემოქმედებით ჯგუფს ჩემი წონა როლისათვის იდეალურად მიაჩნდა. ფილმში შემოქმედებით, კრეატიულ ტანსაცმლის დიზაინერს ვთამაშობ, რომელსაც მთავარ გმირთან სასიყვარულო ურთიერთობა აქვს. ზოგადად მთლიანი ფილმიც შემოქმედი, ხელოვანი ხალხის შესახებაა. ვფიქრობ, ჩემი როლი ძალიან საინტერესოა, რადგან ძალიან სახასიათოა…

 – ანა, თქვენ რას გვეტყვით, როგორ მოგეწონათ ქალბატონ ნანა ჯორჯაძესთან მუშაობა?

ანა ქურთუბაძე: სიტყვებით გადმოცემა მიჭირს. იმ წუთიდან, რაც ქალბატონ ნანას პირისპირ შევხვდი, ჩემი ცხოვრება შეიცვალა. ყველაფერზე შემეცვალა შეხედულება, მით უმეტეს სამსახიობო ხელოვნებასა და ჩემს კარიერაზე. ყველაფერს სხვა თვალით ვუყურებ. ქალბატონ ნანას და მის შემოქმედებას აქამდე მხოლოდ შორიდან ვეტრფოდი, მას პირადად არ ვიცნობდი. მინდა აღვნიშნო ისიც, რომ მიუხედავად ჩემი საკმაოდ ნაყოფიერი კარიერისა სცენასა და ტელევიზიაში, ეს ჩემი პირველი სრულმეტრაჟიანი ფილმია და ბედნიერი ვარ, რომ ქალბატონ ნანასთან ვიმუშავე.

– როგორც აღნიშნეთ, სცენაზე და სატელევიზიო პროექტებში ძალიან კომფორტულად გრძნობთ თავს. ყველას კარგად გვახსოვხართ თუნდაც „შუა ქალაქში“-დან, თუმცა მინდა ყველა მსახიობისათვის სტანდარტული შეკითხვა დაგისვათ: თეატრი, კინო თუ ტელევიზია?

ანა ქურთუბაძე: არ ვიცი, შეიძლება იმის ბრალია, რომ კინოში პირველად მივიღე მონაწილეობა და ემოციებში ვარ, თუმცა ამ ეტაპზე კინო ჩემთვის ყველაფერია. ამას თან ერთვის ის, რომ ნანა ჯორჯაძეა ამ ყველაფრის სათავეში. თუმცა რასაკვირველია, თეატრს და ტელევიზიას თავისი ადგილი აქვს. ზოგადად ეს ისეთი კითხვაა, „დედა უფრო გიყვარს თუ მამა“.

თამრი ბზიავა: ზოგადად, ერთი რამ მინდა ვთქვა. ლოს ანჯელესში, სადაც ნახევარი წელი ვცხოვრობდი და ვსწავლობდი, იმაზე მეტი თეატრია ვიდრე ჩვენ გვგონია. ლოს ანჯელესს ხომ ისეთი რეპუტაცია აქვს, რომ თითქოს იქ მარტო კინოა მნიშვნელოვანი, მაგრამ ასე არ არის. კინო აგენტები მსახიობების აღმოსაჩენად პირველ რიგში თეატრში დადიან, რადგან კარგი მსახიობი თეატრში ნიშნავს კარგ მსახიობს კინოში და ძალიან კარგი იქნება, რომ საქართველოში ეს ყველამ გააცნობიეროს. თეატრი ბევრ ისეთ რამეს აძლევს მსახიობს, რასაც სხვა ვერაფერი მისცემს, ვერც კინოსკოლა. სწორედ იქ ეუფლები პლასტიკას, სწავლობ სწორად სუნთქვას, ხმის სწორად დაყენებას და ა.შ.

– ანა, თქვენი როლის  და პარტნიორის შესახებ რას იტყვით?

ანა ქურთუბაძე: ფილმში ჩემი უშუალო პარტნიორი გიორგი ცაგარელია, რომელთანაც წლებია ვმეგობრობ. როცა გავიგე, რომ შეყვარებული წყვილი უნდა გვეთამაშა ცოტა დავიბენი, მაგრამ გიორგი ამ ყველაფერს ისე კარგად მიუდგა, რომ მეც გამიადვილდა თამაში. ამაზე არც ერთი მსახიობი არ იმუშავებდა ისე, როგორც გიორგი. ერთ საღამოს დამირეკა და მითხრა, რომ სახლშიც თავისი პერსონაჟივით ლაპარაკობდა.

თამრი ბზიავა: მინდა აღვნიშნო, რომ გიორგიმ ისეთ რამეს გაართვა თავი, რაც ბევრს იუჭირს. მან შექმნა პერსონაჟი და არა თავისი თავი ითამაშა. ის ძალიან მაგრად გარდაისახა, ამის გაკეთება ბევრს უჭირს.

– ანა, მოდით თეატრში ამ დროისათვის არსებულ ვითარებაზე ვისაუბროთ. როგორი ვითარებაა, გაქვთ რეპეტიციები?

ანა ქურთუბაძე: არა, რეპეტიციები არ გვაქვს და ვფიქრობ იმის შესახებ საუბარს, თუ რა დღეშია დღეს ქართული თეატრი, ცალკე გადაცემა სჭირდება. თუმცა არ მინდა დღევანდელი შეხვედრა ნეგატიურ ნოტაზე დავასრულოთ, ამიტომ მოდით, ამაზე ნუ ვისაუბრებთ.

გამიმართლა, რომ ტელევიზიაში ძალიან კარგ გუნდთან ვმუშაობ. თუმცა, ამ ეტაპზე ჩემთვის უმნიშვნელოვანესი სწორედ ეს ფილმია, ემოციურად, გულით და სულით ჯერ კიდევ ამ ფილმში ვარ და გადაღებების გაგრძელებას ველი. ჩემთვის უდიდესი პატივია, რომ ქალბატონ ნანა ჯორჯაძესთან თანამშრომლობით იწყება ჩემი კინოკარიერა.

თამრი ბზიავა: მინდა შემთხვევით ვისარგებლო და ერთი რამ აღვნიშნო, განსაკუთრებით კინორეჟისორთა საყურადღებოდ. საქართველოში როგორც ჩემი თაობის, ასევე ჩემზე უმცროსი და უფროსი ბევრი მსახიობია, რომლებიც არ არიან დაკავებული პროექტებში. საქართველოში არა მხოლოდ ჩვენს სფეროში, არამედ ზოგადადაც უყვართ ერთსა და იმავე ადამიანებზე გადაფიჩინება, არადა ამის არანაირი საჭიროება არ არის. გასაგებია, რომ ისინი ძალიან კარგები არიან, მაგრამ სხვა, მათი არანაკლებ ნიჭიერი კოლეგები არსებობენ, რომლებიც ჯერ კიდევ აღმოსაჩენნი არიან. ახალი სახეების აღმოჩენა ტენდენციაა მსოფლიოში და ალბათ დროა, ამ ტენდენციას ჩვენც ავუწყოთ ფეხი.

რეჟისორი ნანა ჯორჯაძე და მსახიობები ანა ქურთუბაძე და თამრი ბზიავა